12 Демек, Исраиль, Алланъ олгъан РАББИ сенден нени истей? РАББИ-Таалядан къоркъ, Онынъ косьтерген ёлларындан кет, РАББИ-Таалянъны сев, Онъа бутюн гонълюнънен ве бутюн джанынънен хызмет эт.
Алланъ олгъан РАББИни бутюн юрегинънен, бутюн джанынънен, бутюн кучюнънен сев.
Эй, инсан! Эйилик не олгъаны санъа бильдирильди, РАББИ сенден не истегени де хабер этильди: адалетли арекет этмек, мераметни севмек ве Алланънынъ огюнде юваш юрекнен яшамакъ.
О адам джевап берип: – Рабби-Таалянъны бутюн юрегинънен, бутюн джанынънен, бутюн къуветинънен ве бутюн акъылынънен сев. Якъын адамны да озюнъни севгенинъ киби сев, – деди.
РАББИ-Таалянъыз эмир эткен ёлундан юрюнъиз. Сонъ сагъ олурсынъыз, ишлеринъиз де яхшы олур, ве мульк оларакъ аладжакъ топрагъынъызда чокъ яшарсынъыз.
Эгер Мен бугунь сизге буюргъан Къанунны беджерсенъиз ве Алланъыз олгъан РАББИни севип, джан-юрегинъизден Онъа хызмет этсенъиз,
Иса онъа: – Рабби-Таалянъны бутюн юрегинънен, бутюн джанынънен ве бутюн акъылынънен сев.
О вакъыт Мен кене халкъларгъа темиз тиллерни берерим, ве оларнынъ эписи РАББИнинъ Адыны чагъыраджакъ, бирликте Манъа хызмет этеджек.
Меним джаным исе РАББИге къуванчнен къычырыр, О берген къуртулышкъа севинир!
Лякин анда РАББИ-Таалянъызны къыдырып башласанъыз, Оны джан-юректен къыдырсанъыз, тападжакъсынъыз.
Биз исе, сарсылмаз падишалыкънынъ сабылары олып, Аллагъа миннетдар олайыкъ ве Онъа ляйыкъ урьметнен ве къоркъунен ибадет этейик,
Бундан сонъ олар Меним низамнамелериме коре яшайджакълар, къарарларымны беджерип тутаджакълар. Олар Меним халкъым оладжакъ, ве Мен оларнынъ Алласы оладжагъым.
– Яшлыгъымдан берли манъа къаршы чокъ дженклешти, – десин Исраиль.
Ялынъыз, РАББИнинъ къулу Муса сизге буюргъан Къанунны ве эмирлерни беджермеге тырышынъыз: Алланъыз олгъан РАББИни севинъиз, Онынъ ёлларындан юрюнъиз, эмирлерини беджеринъиз, РАББИге япышып, Онъа джан-юректен хызмет этинъиз.
Алланъ олгъан РАББИни сев, Оны динъле, Онъа япыш. О, санъа яшайыш ве узун куньлерни, Ибраим, Исхакъ ве Якъуп деделеринъе бермеге ант эткен топракъта яшамагъа имкяныны бере.
Мен сизге бугунь буюргъан шей будыр: Алланъ олгъан РАББИни севмек, Онынъ ёлларындан юрмек ве Онынъ эмирлерини, низамнамелерини ве къарарларыны тутмакъ. О заман яшайджакъсынъ, чокълашаджакъсынъ ве саип олмакъ ичюн кетеяткъан топрагъынъда Алланъ олгъан РАББИ санъа берекет береджек.
Дюньяны ким енъип ола? Иса – Алланынъ Огълу, деп инангъан адамдыр!
Дюньяны ве дюньядаки шейлерни севменъиз. Ким дюньяны севсе, онынъ ичинде Бабанынъ севгиси булунмай.
Биз билемиз ки, Алланы севген ве Онынъ истегинен чагъырылгъан адамлар ичюн Алла яхшылыкъкъа эр шейни чевире.
– Эй, фериселер, алынъыз беля! Сиз нане, седеф оту ве эписи башкъа ешилликлернинъ ондан бир пайыны бересиз, амма адалет ве Алла севгиси акъкъында унутасыз! Буларнынъ бирисини беджере турып, экинджисини де унутмамакъ керек.
Эгер Оны динълеп, Онъа хызмет этселер, къалгъан куньлери яхшы ве йыллары татлы олурлар.
Алланъ олгъан РАББИден къоркъ, Онъа хызмет эт ве тек Онынъ Адынен ант эт.
О вакъыт, Еудие, Галилея ве Самариеде иманлылар джемиети ичюн тынчлыкъ девири кельди. Иманлылар Раббиден къоркъып, иманда къавийлешип яшай эди. Мукъаддес Рухнынъ ярдымынен оларнынъ сайысы эп арта эди.
Огълунынъ Къуванчлы Хаберини даркъатып, Мен бутюнлей Аллагъа берилип, хызмет этем. Алла шааттыр, мен сизлерни акъылымда эр вакъыт тутам,
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.
Огретювимизнинъ ниети – саф юрек, яхшы видждан, акъикъий иман ве олардан кельген севгидир.
РАББИге, сизинъ Алланъызгъа хызмет этинъиз. О вакъыт О, сизинъ отьмегинъизни ве сувунъызны багъышлап, хасталыкъларны сизден узакълаштырыр.
Сонъ Алланъ олгъан РАББИден къоркъып, мен сизге буюргъан бутюн эмирлерни ве къарарларны сакъларсынъ ве оларны огъулларынънен ве торунларынънен берабер тутарсынъ. О заман яшайышынъ узун олур.
РАББИ бизге эписи бу къарарларны тутмагъа ве Ондан къоркъмагъа буюрды. Сонъ бизге омюрбилля яхшы олур ве, бугунь олгъаны киби, биз сагъ къалырмыз.
РАББИ манъа: «Бар да, халкънынъ огюнде кетип, ёлгъа чыкъ. Мен баба-деделерине бермеге ант эткен топракъкъа барсынлар ве онынъ саиплери олсунлар», – деди.
РАББИнинъ эмирлерини ве бугунь мен санъа буюргъан къарарларны тут. Сонъ санъа яхшы олур.
Бойлеликнен, Алланъ олгъан РАББИни сев ве омюрбилля О буюргъан низамнамелерни, къарарларны ве эмирлерни тут.
Бойлеликнен, РАББИден къоркъунъыз, Онъа къабаатсызлыкънен ве садыкълыкънен хызмет этинъиз. Деделеринъиз Фират дерьясынынъ янында ве Мысырда хызмет эткен аллаларны быракъынъыз ве РАББИге хызмет этинъиз.
Сулейман, бабасы Давутнынъ низамнамелерине коре яшап, РАББИни пек севе эди. Лякин ибадет тёпелеринде къокъулы отларны якъа ве къурбан чала эди.
«Яланджы дудакълардан ве алдаткъан тильден джанымны къуртар, я РАББИ!»
Бутюн эшиткенлернинъ нетиджеси бойледир: Алладан къоркъ ве эмирлерини тут. Будыр адамнынъ боюн-борджу.
Ах, эгер олар керчектен де Менден къоркъып, омюрбилля Меним эмирлеримни беджермеге джан-юректен истегейдилер! Оларгъа ве огъулларына эбедиен яхшы олур эди!
Бугунь Алланъ олгъан РАББИ эписи бу низамнамелерни ве къарарларны беджермеге эмир эте. Оларны тутып, бутюн джан-юректен беджер.
Алланъ олгъан РАББИнинъ сесини динълемек ве мен санъа бугунь буюргъан эмирлерни ве низамнамелерни тутмакъ керексинъ, – дедилер.
Смаил халкъкъа: – Къоркъманъыз. Эльбет, гуна яптынъыз, лякин РАББИден чекильменъиз, джан-гонъюльден Онъа хызмет этинъиз,
Лякин Еху Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИнинъ Къануныны чин юректен тутмады. О, Исраильни гуналаргъа батыргъан Еровоамнынъ гуналарындан вазгечмеди.
Хизкия РАББИнинъ огюнде эр бир шейде бабасы Давут киби догъру ишлер япып яшай эди.
О, РАББИге пек япышты, РАББИнинъ пешинден къалмады, РАББИ Мусанен буюргъан эмирлерни тута эди.
Эй, Сулейман, огълум! Бабанънынъ Алласыны биль. Онъа джан-гонъюльден ве озь ираденънен хызмет эт. РАББИ эписи юреклерни сынай, эписи ой-фикирлерни анълай. Эгер Оны къыдырсанъ, тапарсынъ. Эгер Оны унутып къалдырсанъ, О да сени эбедий къалдырыр.
Сонъ олар васиетни къабул этип, РАББИни, баба-деделерининъ Алласыны бутюн юрекнен ве бутюн джаннен къыдырмагъа разы олдылар.