4 РАББИ, Сен Сеирден кельгенде, Эдом тарлаларындан кельгенде, ер юзю титреди, коклерден ягъмурлар ягъды, булутлар сувларыны тёкти.
шай деди: – РАББИ Синайдан кельди, Сеир дагъларында ачылды, Паран дагълы топрагъындан нурнен пейда олды, азизлернинъ ордуларынен кельди, онъ къолунда Къанун атеши бар эди.
Ер юзю тепренип титреди, коклернинъ темеллери титреп, еринден къыбырдады, чюнки О, ачувланды.
Амма олар Онъа къаршы гуна япмакъны девам этти, къуру чёльде Юдже Алланы гъазапландырды.
Дюньяны сарсытыр, темеллерини титретир.
О вакъытта Онынъ сеси ерни сарсытты. Энди исе О, бойле ваде бере: – Мен даа бир кере тек ерни дегиль, кокни де титретеджегим.
Агъа-къардашларыма ят адам олдым, озь анамнынъ огъулларына ябанджы олып къалдым.
Джанлары истеген ашны талап этти, юреклеринде Алланы сынап бакъты.
оларгъа эмир берди: – Эфендим Исавгъа бойле айтынъыз: «Къулунъ Якъупнынъ айткъанлары будыр: “Мен вакътынджа Лаванда яшай эдим, шимдигедже анда отура эдим.
Сен санки бир вакъыт башлыкъ этмеген, Адынънен адланмагъан бир халкъ олдыкъ.
Онынъ аягъы астында дагълар ирип кетеджек, вадийлер, атештен ириген балавуз киби, юксек къаядан тюшкен сувлар киби, дагъылып кетеджеклер.