12 Тур, Девора, тур! Тур, тур, тюркю йырла! Тур, Баракъ! Авиноам огълу, эсирлеринъни алып кель!
Шу себептен айтылгъан ки, О, юксекликке котерильди, эсирлерни эсирге алды, инсанларгъа бахшышлар берди.
Озь юзюнъни къулунъдан гизлеме! Юрегим яна. Манъа тез джевап бер!
Акъкъан сув киби, олар ёкъ олып кетсинлер, олар яйларыны тарткъанда, окълары сынып къалсынлар.
озюне келирлер ве оларны эсирге алгъан, озь истегенини япмагъа меджбур эткен Шейтаннынъ къапкъанындан къуртулырлар.
чюнки эр ачылгъан шей – ярыкътыр. Шунынъ ичюн бойле айтылгъан: «Эй, юкълагъан, тур ве олюлерден котериль, ве Месих сени ярыкълатыр».
Энди кереги киби, озюнъизни къолгъа алынъыз ве гуна япманъыз! Сизинъ айыбынъызгъа, сизлерден базыларынъыз Алланы бильмейлер.
Бу ерде уянып, козьлеримни ачтым. Юкъум татлы эди.
– Тур, парылда, ярыгъынъ кельди, РАББИнинъ Шурети устюнъден догъды.
Эй, Ерусалим! Котериль, котериль, тур аякъкъа! РАББИ санъа Озь къолунен къадени берди, къаде Онынъ ачувына толу эди. Сен къадеден ичтинъ ве аякъларынъда турып оламадынъ.
Котериль, котериль, эй, РАББИнинъ къолу! Къудретли ол! Къадимий заманлардаки киби, эвельки несиллерде олгъаны киби, котериль! Сен Рахавны парча-парча кесмединъми? Денъиз аждерханы урмадынъмы?
Вай-вай-вай! Сен башкъаларны йыкъып ёкъ эте эдинъ, сени исе бир кимсе йыкъмады. Башкъаларны алдата эдинъ, сени исе бир кимсе алдатмады. Йыкъып битиргенинъден сонъ, сени де йыкъаджакълар, алдатып битиргенинъден сонъ, сени де алдатаджакълар.
Халкълар оларны алып, ерлерине кетиреджек, ве анда, РАББИнинъ топрагъында, халкълар исраиллилернинъ къуллары оладжакъ. Озьлерини эсирликке алгъанларны эсирликке аладжакъ, залымларынынъ устюне эфендилик этеджек.
Ярамайлар ве хаинлер агъызларыны ачып, манъа ялан айталар.
Сагъ къалгъан йигитлер мырзаларгъа кельди, манъа РАББИнинъ халкъы кельди, кучьлю аскерлер кельди!
Чыкъчыкъ балабан киби, олар ирип кетсинлер; олю догъулгъан балалар киби, олар кунешни корьмесинлер.