11 Олар Евускъа якъынлашкъанда, кунь энди баткъан эди. Левийлининъ хызметчиси саибине: – Айдынъыз, шу евуслыларнынъ шеэрине бурулайыкъ, анда къалайыкъ, – деди.
Бир кунь падиша Давут ве онынъ адамлары Ерусалимге ве анда яшагъан евуслыларгъа къаршы сеферге кетти. Евуслылар: «Давут шеэрге киралмаз», – деп тюшюнип, онъа: – Сен мында кирмезсинъ! Топал ве сокъурлар биле сени къувып олурлар! – дедилер.
Лякин левийли артыкъ къалмагъа истемеди ве ёлгъа чыкъты. Евус, яни Ерусалим шеэрине кельди. Онынънен берабер джариеси ве эки юклю эшеги бар эди.
Лякин Биньямин огъуллары Ерусалимде яшагъан евуслыларны къуваламадылар. Евуслылар Биньямин огъулларынен берабер аля даа Ерусалимде яшамакъталар.
Ехуда огъуллары Ерусалимде яшагъан евуслыларны къувалап оламадылар, ве онынъ ичюн олар бу куньге къадар Ехуда огъулларынен берабер Ерусалимде яшайлар.
эм де евуслылар, аморлылар, гиргашлылар,
Амма саиби: – Ёкъ, ябанджыларнынъ шеэрине кирмейджекмиз. Олар исраилли дегиль! Биз Гивагъа кетермиз.
Бизим исе озюмизнинъ эр шейимиз бар: тобан да бар, эшеклеримизнинъ еми де бар. Бизим ашымыз да, шарабымыз да бар. Бизге, сенинъ къулларынъа: озюме, апайыма да, хызметчиме де етеджек. Бизге бир шей керекмей! – деди левийли.
евуслыларнынъ, аморлыларнынъ, гиргашлыларнынъ,