4 – Онъа къаршы азиз дженкке азырланынъыз, турунъыз, уйледе ёлгъа чыкъайыкъ! – Вай-вай-вай, башымызгъа беля! Кунь къарарып башлады, акъшам кольгелери кет-кете узаналар.
Тул къадынлары денъиз къумундан чокъ олды, уйле вакътында йигитлернинъ аналарына къаршы гъайып этиджини ёлладым, къоркъу ве дешет оларны апансыздан къаплады.
Гъаза бом-бош къаладжакъ, Ашкелон да йыкъыладжакъ, Ашдод купе-куньдюз сюргюн этиледжек, Экрон да бутюнлей ёкъ этиледжек.
Халкълар арасында буны илян этинъиз: Дженкке азырланынъыз! Батырларны котеринъиз! Эписи аскерлер кельсинлер, дженкке чыкъсынлар!
– Оракъ вакъты кечти, яз битти, биз исе къуртулмадыкъ.
Диварларына тырмашынъыз, эр шейни йыкъынъыз, амма бутюнлей ёкъ этменъиз. Багъчаларыны харап этинъиз, олар энди РАББИнинъ дегиль.
Танъ атмаздан, къаранлыкъ гъайып олмаздан эвель, къайт, севгилим! Дагъларнынъ чатлакъларында бир гъазель киби, яш сыгъын киби, тез ол.
къолларында мызракънен яй туталар, олар шефкъатсыз ве мераметсизлер, сеслери денъиз гудюрдиси кибидир. Сеннен дженк этмек ичюн, эй, Сион къызы, бир адам киби тизилип, ат чаптыралар.
Еди балалы къадын эсини джойып, сонъки нефесини ала. Даа куньдюз олгъанда, кунеши батты, утанды, масхара олды. Сагъ къалгъанларны душманларгъа береджегим, олар къылычнен ольдюриледжеклер, – дей РАББИ.
Овадьянынъ руясы. РАББИ-ТААЛЯнынъ Эдом акъкъында айткъанлары будыр. – Биз РАББИден бир хабер алдыкъ, халкъларгъа хаберджи ёллангъан: «Турунъыз, Эдомгъа къаршы дженкке чыкъайыкъ!»
Талдада раатланмакъ ичюн айырылгъан вакъытны къул сабырсызлыкънен беклегени дайын, ыргъат да иш кунюнинъ акъкъыны беклей.
РАББИ яланджы пейгъамберлер акъкъында шойле дей: – Олар Меним халкъымны ёлдан уралар, оны тишлеринен тишлейлер. Ким оларны ашатса, онъа аманлыкъ ваде этелер, ким исе агъызларына бир шей къоймаса, онъа къаршы дженк башлайлар.