9 Аджеба, Мен бунынъ ичюн джезаламаммы? – дей РАББИ. – Мытлакъа оларнынъ акъларыны береджегим!
Оларны бунынъ ичюн джезаламаммы, аджеба? – дей РАББИ. – Бойле халкъкъа акъларыны бермемми?
Аджеба, Мен бунынъ ичюн джезаламаммы? – дей РАББИ. – Бойле халкънынъ акъларыны бермемми?
РАББИ адамларгъа путларгъа ибадет этмеге ёл бермез, Алла адамларнынъ акъларыны берер. РАББИ джезалай, Онынъ гъазабы дешетлидир. РАББИ душманларыны джезалар, Озь душманларына къаршы чыкъар.
Манъа къурбан-бахшышларыны кетиргенде, айванларны соялар ве этлерини ашайлар. РАББИ оларны къабул этмез. Шимди О, къабаатларыны акъылгъа кетирир, гуналары ичюн джезалар, ве олар Мысыргъа къайтар.
Мен оны джезалайджагъым, чюнки о, Баал путларына хызмет эте, оларгъа къокъулы отларны якъа, юзюклер ве герданлыкъларнен безенип, ойнашларынынъ артындан кетти, Мени исе унутты, – дей РАББИ.
Санъа мераметнен бакъмам, сени аджымам, япкъан ишлеринъ ве ишлеген пис шейлеринъ ичюн сени джезалайджагъым. Сонъ Мен Джезалайыджы РАББИ олгъанымны билирсинъиз.
Эй, Сион къызы! Гуналарынъ ичюн джеза битти, Рабби сени бир даа сюргюн этмейджек. Эдом къызы исе! Къабаатларынъ ичюн Рабби сени джезалайджакъ, гуналарынъны мейдангъа чыкъараджакъ.
– Сизинъ яман ишлеринъизни ве джиренч япкъанларынъызны чыдап отурмагъа РАББИнинъ сабыры етмеди. Онынъ ичюн, бугунь корьгенинъиз киби, топрагъынъыз харап олып, лянетли, бакъымсыз ве адамсыз ерге чевирильди.
Онынъ ичюн РАББИ, Исраильнинъ Алласы, халкъымны бакъкъан чобанларгъа бойле дей: – Сизлер къойларымны дагъыттынъыз, оларны къачырдынъыз, оларны бакъмадынъыз. Бакъынъыз! Яман ишлеринъиз ичюн сизни джезалайджагъым, – дей РАББИ.
Онынъ ичюн Рабби, Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Кучьлюси бойле дей: – Вай-вай-вай… Манъа къаршы чыкъкъанларны енъеджегим, душманларымны джезалайджагъым!
Эй, халкълар! Алланынъ халкъынен берабер къуванынъыз! О, къулларынынъ къаны ичюн акътыманыны ве Озь душманларынынъ интикъамыны алыр, Озь топрагъы ве халкъы ичюн одеме этер.
Аякълары тайгъанда, Мен акътыман ве интикъам алырым. Беля-къаза куню якъындыр, азырландырылгъан шейлер оларгъа ашыкъып келелер».
Башынъызгъа васиет ичюн джезалайджакъ къылыч кетирип тюшюреджегим. Сиз шеэрлеринъизде сакъланаджакъсынъыз, Мен сизинъ аранъызгъа веба хасталыгъыны ёллайджагъым, ве сиз душман къолларына тюшеджексинъиз.
Сенинъ къысметинъ – вадийдеки тегиз ташлардыр; санъа тюшкен джереп – олардыр! Ичимлик бахшышларыны оларнынъ огюнде тёке, ашлыкъ бахшышларыны оларгъа кетире эдинъ. Башынъызгъа тюшюреджек джезам ичюн пешман олурыммы?
Диварларына тырмашынъыз, эр шейни йыкъынъыз, амма бутюнлей ёкъ этменъиз. Багъчаларыны харап этинъиз, олар энди РАББИнинъ дегиль.
– Къурулгъан кунюнден башлап бугуньгедже бу шеэр Мени ачувландыра ве гъазапландыра эди, шунынъ ичюн Мен ондан юзюмни чевиреджегим.
«Биз Санъа къаршы чыкътыкъ, инатландыкъ, ве Сен бизни багъышламадынъ», – айтайыкъ.
Бутюн топракъ арам олды. Шунынъ ичюн Мен халкъларны бутюн яманлыкълары ичюн джезаларым, ве ер юзю онынъ устюнде яшагъанларны къусаджакъ.
Башкъасынынъ апайынен яткъан адамгъа тамам ойле олур – онъа токъунгъан бирев къабаатсыз къалмаз.
Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Тереклерини кесинъиз, Ерусалимге къаршы уджюм обаларыны япынъыз. Бу шеэр джезаланаджакъ, ичи эр тюрлю зорбалыкъкъа толу.
Мен РАББИнинъ ачувына толудырым, оны ичимде тутып оламайым. – Сокъакъта оны балаларгъа, топлангъан йигитлернинъ устюне ягъдыр. Апайнен акъай да, къартларнен къарт деделер де тутуладжакъ.
Тиллери – ольдюриджи бир окъ, агъызлары хиянетликке толудыр. Къомшуларынен достане лаф этсе де, юреклеринде онъа къапкъан къоялар.