Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Йирмея 5:3 - Мукъаддес Китап

3 Я РАББИ, козьлеринъ акъикъатны корьмейджекми? Сен оларны урдынъ – олар такъаттан кесильмеди; къырып ташладынъ – джезаны къабул этмеге истемейлер, таштан къатты олдылар, тёвбе этмеге истемедилер.

Gade chapit la Kopi




Йирмея 5:3
45 Referans Kwoze  

О вакъыт оларгъа: «Бу халкъкъа РАББИнинъ, Алласынынъ сесини динълемей ве насиатыны къабул этмей, – айт. – Акъикъат гъайып олды, агъызларындан алынды».


– Балаларынъызны бошуна джезаладым, олар тербиелеримни огренмедилер. Йыртыджы арслан киби, къылычларынъызнен пейгъамберлеринъизни ольдюрдинъиз.


Мен: «Олар мытлакъа Менден къоркъаджакъ, тенбие аладжакълар, – дедим. – О заман эвлери йыкъылмаз, Мен тайинлеген беля башларына тюшмез». Амма олар эр бир ишлеринде гъайретнен яманлыкъ яптылар.


Амма халкъ оны Ургъангъа ялвармады, Ордулар РАББИсини къыдырмады.


РАББИнинъ козьлери ер юзюндеки эр шейге бакъа, О, Озюне юрекнен ишангъан адамларгъа къол тута. Сен бу иште акъылсыз шей яптынъ. Шунынъ ичюн сенинъ падишалыгъынъда энди дженклер оладжакъ.


Шунынъ ичюн устьлерине къызгъын ачувыны тёкти, шиддетли дженкни ёллады. Чевре-четлерини атеш сарды, амма олар анъламай эди, оларны якъа эди, амма фаркъына бармадылар.


Бизим бабаларымыз эпимизни тербиелей эди, ве биз оларны урьмет эте эдик. О алда, биз рухларнынъ Бабасына итаат этмеге керекмиз. Ойле япсакъ, яшайджакъмыз.


Билемиз ки, бойле ишлер япкъанларны Алла адалетнен суд этеджек.


Арамлыгъынъ пек буюк. Мен сени чокъ темизлей эдим, амма сен темизленмединъ. Энди Меним гъазабым санъа тюшип, ятышмагъандже, сен арамлыгъынъдан темизленип оламазсынъ.


Ниетлери – буюк, ишлери – эсапсыз! Козьлеринъ инсан огъуллары туткъан бутюн ёлларына ачыкътыр. Эр кеске туткъан ёлуна ве эткен ишлерине коре бересинъ!


– Исраильнинъ Алласы, Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: Бакъынъыз! Мен бу шеэрге ве чевресиндеки эписи койлерге айткъан бутюн беляларны тюшюреджегим. Олар энъселерини къаттырып, инат олдылар, сёзлеримни динълемедилер, – деди.


Амма олар Мени динълемедилер, къулакъ асмадылар ве инат олып, деделеринден бетер олдылар.


Инат олгъанынъны, бойнунъда демир дамарлары, манълайынъ да бакъырдан япылгъаныны биле эдим.


Ахмакъны аванда богъдайнен берабер аван токъмагъынен тюйсенъ биле, онынъ ахмакълыгъы ондан айырылмаз.


«Мени урдылар, – дерсинъ, – агъры олмады, домпузладылар мени – ич бир шейни дуймадым! Уянгъандан сонъ, кене ичмеге къыдыраджагъым».


РАББИ бильгини къорчалар, къара юреклининъ сёзлерини исе силип ташлар.


Яман адам озюни кибирли тута, догъру адам исе озь ёлунда къатты тура.


Эй, сен, хиянет тиль, олюм лафларыны пек севесинъ!


Белялар куньлеринде биле Ахаз падиша РАББИге къаршы япкъан озь гуналарына даа гуна къоша эди.


Бундан сонъ да догъру ёлгъа чыкъмасанъыз ве Манъа къаршы чыкъа берсенъиз,


Падиша озь учюнджи эллибашыны ве элли аскерини йиберди. Учюнджи эллибашы келип, Ильяснынъ огюнде тизлерине йыкъылып, мераметини тилеп: – Эй, Алланынъ адамы! Меним джанымны ве бу сенинъ къулларынъ олгъан элли аскернинъ джанларыны аджы!


Ойле олса, не ичюн Ерусалим халкъы инатланып, эр вакъыт долаша? Олар ялангъа къатты япыштылар, арткъа къайтмакътан вазгечтилер.


– Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Алласы, бойле дей: Бар да, Ехуда халкъына ве Ерусалимде яшагъанларгъа айт: «Аджеба, сизлер бу огютни анъламазсынъызмы? Меним айткъанларымны беджермезсинъизми?» – дей РАББИ.


Олар бойсунмаз ве таш юрекли балалардыр. Мен сени оларгъа йиберем. Сен оларгъа РАББИ-ТААЛЯнынъ сёзлерини хабер этеджексинъ.


Муса Къанун Китабында язылгъаны киби, бу беля башымызгъа тюшти, лякин бизлер Санъа, РАББИ-Таалямызгъа, ялвармадыкъ, къабаатларымыздан къайтмадыкъ ве Сенинъ акъикъатынъа къулакъ асмадыкъ.


– Шунынъ ичюн Мен бутюн шеэрлеринъизге ачлыкъ йибердим, эписи яшагъан ерлеринъизде ашлыкъ къытлыгъы олды, лякин сиз Манъа къайтмадынъыз, – дей РАББИ.


Айланыр куню буюги кичигине: – Мына, мен тюневин бабамнен яттым. Онъа бу гедже де шарап ичирейик. Сен кир де, онен ят. Бойле этип, бабамызгъа эвлят багъышлап, онынъ несилини сакълап къалырмыз, – деди.


Еровоам бу вакъиадан сонъ биле озь ярамай ёлундан къайтмады, ибадет тёпелерине адий халкътан адамларны руханийлер этип къоймагъа девам этти. Истегенлерни тайин этти, ве олар руханий олдылар.


Инсафлылар буны корип, къоркъаджакълар, онынъ устюнден кулип, дейджеклер:


Я РАББИ! Сен къолунъны юкъары котердинъ, амма олар корьмейлер. Сен халкъынъны севгенинъни корип, утанаджакълар, атешинъ душманларынъны ашап битиреджек.


Онынъ ичюн ягъмурлар кесильди, баарь ягъмуры да ягъмады. Сенинъ бетинъ – ороспунынъ бетидир, ич де утанмадынъ-арланмадынъ.


Мемлекетнинъ шеэрлери къапуларында халкъымны уфюрип савурдым, баласыз къалдырдым, халкъымны ёкъ эттим, лякин эписи бир туткъан ёлларындан къайтмадылар.


Деделеринъиз Мени не динъледи, не де къулакъ астылар. Оларнынъ энъселери къатты олды, Мени динълемедилер, огютлеримни де къабул этмедилер.


Даа бугуньгедже тёвбе этмединъиз, Менден къоркъмайсынъыз, сизге ве баба-деделеринъизге берген къануныма ве низамнамелериме коре арекет этмейсинъиз.


Сувны ичмек ичюн, эки-учь шеэр бир шеэрге топландынъыз, амма сувгъа тоялмадынъыз. Лякин сиз Манъа къайтмадынъыз, – дей РАББИ.


– Мен сизге къурутыджы ельни, ашлыкъларынъызгъа куфни ёлладым. Багъча ве юзюм багъчаларынъызны, инджир ве зейтюн тереклеринъизни сарынчкъа ашады, лякин сиз Манъа къайтмадынъыз, – дей РАББИ.


– Мысырда яшагъанларгъа киби, сизге йыкъыджы хасталыкъны ёлладым, йигитлеринъизни къылычнен ольдюре эдим, атларынъызны душман къолуна бердим, бурунларынъыз ордуларынъыздаки олю беденлернинъ яман къокъуларыны дуйды, лякин сиз Манъа къайтмадынъыз, – дей РАББИ.


– Содом ве Гомора шеэрлерини насыл йыкъкъаны киби, Мен, Алла, сизинъ шеэрлеринъизни де бойле йыкътым. Сагъ къалгъанларынъыз атештен чыкъарылгъан кусев киби олдынъыз, лякин сиз Манъа къайтмадынъыз, – дей РАББИ.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite