16 Аскерлернинъ эписи – кучьлю ве юреклидир, окълукълары ачыкъ бир мезар кибидир.
Окълары сюйрю, яйларынынъ эписи тартылгъан, атларынынъ туякълары чакъмакъташ киби, арабаларнынъ копчеклери де – къасыргъа киби, пек тез айланалар.
Душманларым мени козеткенлери ичюн, мени Сенинъ адалет ёлунъа къой. Сенинъ ёлунъ огюмде догъру олсун, я РАББИ!
Оларнынъ богъазы – ачыкъ табуттыр, озь тиллеринен алдаталар, дудакъларында къара йыланнынъ зеэридир.
Яйлардан йигитлерни ураджакъ, сабийлерни аджымайджакъ, кичик балаларгъа мераметли олмайджакъ.
Окълугъындан окъларыны алып, бюйреклериме атты;
РАББИ бойле дей: – Иште, шимальден бир халкъ келе, дюньянынъ кенарындан кучьлю миллет котериле,
къолларында мызракънен яй туталар, олар шефкъатсыз ве мераметсизлер, сеслери денъиз гудюрдиси кибидир. Сеннен дженк этмек ичюн, эй, Сион къызы, бир адам киби тизилип, ат чаптыралар.