12 РАББИ бойле дей: – Гъазабыма толу къадеден къабаатсызлар биле ичеджеклер. Сен исе джезадан къачынаджакъсынъмы? Ёкъ! Джезасыз къалмайджакъсынъ! Гъазабыма толу къадеден мытлакъа ичеджексинъ!
Азиз дагъымда ачувыма толу къадени насыл ичкен олсанъыз, бутюн халкълар да оны ичип-ичип, ичип битиреджеклер ве санки де асыл олмагъан киби оладжакълар.
– Сен исе, къулум Якъуп, къоркъма, эй, Исраиль, отюнъ патламасын! Бакъ! Мен сени узакъ мемлекеттен къуртараджагъым, эвлятларынъны да эсирлик топрагъындан къайтараджагъым. Якъуп арткъа къайтып, эсен-аман раат яшайджакъ ве кимседен къоркъмайджакъ.
Мен сеннен, сени къорчалайджагъым, – дей РАББИ. – Араларында сени дагъыткъан бутюн халкъларны ёкъ этеджегим, сени исе ёкъ этмейджегим. Сени адалетнен джезалайджагъым, джезасыз сени къалдырмайджагъым.
РАББИ, Исраильнинъ Алласы манъа бойле деди: – Элимден хышым шарабына толу савутны ал да, Мен сени ёллайджакъ эписи халкъларгъа ичир.
Фукъарени ашалагъан онынъ Яратыджысыны акъаретлей, белянынъ устюнден кульген джезасыз къалмаз.
Иса агъа-къардашкъа джевап берип: – Сизлер не истегенинъизни бильмейсиз. Мен ичеджек къадени ичип олурсызмы? – деди. – Олурмыз! – деди олар.