42 РАББИге къаршы котерильгени ичюн, Моав халкъларнынъ арасындан ёкъ оладжакъ.
Энди моавлыларнынъ шурети ёкъ олды; Хешбон шеэринде: «Айдынъыз, оларны халкълар арасындан ёкъ этейик», – деп, оларгъа къаршы яманлыкъ япмагъа тюшюнелер. Сен де, Мадмен шеэри, гъайып оладжакъсынъ! Къылыч артынъдан келе!
Кимни сёгдинъ, кимни ашаладынъ? Кимге сес котерип, юкъарыдан бакътынъ? Исраильнинъ Азизине!
Дамаск шеэри – Арамнынъ баш шеэри, Дамаскнынъ башы исе – Рецин. Алтмыш беш йыл кечкен сонъ, Эфраим деген халкъ ер юзюнде олмайджакъ.
Айван Алланы, Онынъ Адыны ве Онынъ Мескенини, эм де кокте яшагъанларны яманламакъ ичюн агъзыны ачты.
О, эр шейге къаршы чыкъаджакъ, озюни «Алла» ве «азизлик» адлангъан эр шейден юксельтеджек ве Алланынъ Сарайында озюни отуртып, озюни Алла деп, косьтереджек.
Насыл укюм этсенъиз, шойле де укюм этилирсиз. Насыл ольчювнен ольчесенъиз, ана шу ольчювни де алырсыз.
Падиша истегенине коре арекет этеджек. О, пек юкселеджек, озюни эписи аллалардан даа буюк саяджакъ, аллаларнынъ Алласы акъкъында куфюр сёзлер айтаджакъ ве, Алла бутюнлей ачувланмагъандже, истеген ишлерини беджереджек. Къарар этильген шей оладжакъ.
Мен сеннен, сени къорчалайджагъым, – дей РАББИ. – Араларында сени дагъыткъан бутюн халкъларны ёкъ этеджегим, сени исе ёкъ этмейджегим. Сени адалетнен джезалайджагъым, джезасыз сени къалдырмайджагъым.
Кибир артындан – эляк, къопайлыкъ артындан – йыкъылув келир.
Энди РАББИ айта ки: – Моавнынъ шурети ве онынъ чокъ сайылы адамлары учь ыргъатлыкъ йылларындан сонъра ашаланаджакъ. Сагъ къалгъанлары да пек аз сайылы ве кучьсюз оладжакъ.
Сизлер Меним огюмде макътандынъыз, Манъа къаршы чокъ лаф эттинъиз. Мен буны эшиттим.