17 Къомшуларынынъ эписи ве адыны таныгъан эр кес, агъланъыз! «Къудрет таягъы, шуретли аса парчаланды», – денъиз.
Мидьян йыкъылгъан куню киби, халкъкъа агъырлыкъ эткен боюндырыкъны ёкъ эттинъ, омузларыны ургъан сопаны ве залымнынъ таягъыны Сен къырдынъ.
Моав йыкъылды. Адамлар аджджы-аджджы агълай. Аркъасыны чевирип, насыл масхаралыкъкъа огърады! Чевре-четтекилернинъ эписи Моавны мыскъыллай, о, оларгъа къоркъунчлы шей олды!
Хешбон тарлаларынынъ берекети къыт олды, Сивманынъ юзюмликлери къуруды. Халкъларнынъ башлыкълары энъ яхшы юзюм пытакъларыны къырдылар. Юзюм исе Язер шеэрине къадар етип, сахра бою джайыла эди, денъизнинъ обир ялысына кече эди.
Ашшургъа беля! Оны, таякъны киби, къолумда тутам, ачувымда ве гъазабымда халкъларны джезалайым!
РАББИнинъ ишлери буюктир, оларда зевкъ тапкъанларнынъ эписи оларны огренелер.
Падиша ачувында халкъларны токътамаздан ура, гъазабында миллетлерни даима чекиштире эди.