14 Сизлер бошуна: «Бизлер кучьлю аскерлер, дженкке азыр адамлармыз», – айтасынъыз.
РАББИнинъ козьлери инсафлыларгъа бакъа, къулакълары ярдым фигъанларына ачыкъ.
Шунынъ ичюн Рабби, Ордуларнынъ РАББИси, Ашшурнынъ кучьлю аскерлерини такъаттан тюшюрген хасталыкъкъа огъратаджакъ, онынъ шурети, атештен киби, янып битеджек.
«Эр шейни къолумнынъ кучюнен яптым, акъыл-идрагъымнен къазандым, – деди падиша. – Мен акъыллым! Халкъларнынъ сынъырларыны ёкъ эттим, хазинелерини тартып алдым, кучьлю бугъа киби, тахтларында отургъанларны йыкътым.
Шу, оларнынъ башларына къопайлыгъы ичюн тюшеджек, чюнки олар Ордулар РАББИсининъ халкъыны мыскъылладылар ве акъаретледилер.
– Мысыргъа къол туткъанлар ёкъ оладжакъ, онынъ макътангъан къудрети йыкъыладжакъ. Мигдолдан Севенегедже адамлар къылычнен къырыладжакълар, – дей РАББИ-ТААЛЯ.
Сен къая чатлакъларында, байыр тёпелеринде яшадынъ, лякин шефкъатсызлыгъынъ ве юрек къопайлыгъынъ сени алдатты. Сен, къартал киби, юксек ерлерде юванъны яптынъ, амма сени андан да ашагъы тюшюририм, – дей РАББИ.
РАББИ бойле дей: – Акъыллы адам акъыллыгъынен, кучьлю адам къудретинен, бай адам байлыгъынен макътанмасын.
Насыл ола да, сизлер: «Бизлер акъыллымыз, бизде РАББИнинъ Къануны бар», – дейсинъиз? Амма иште, кятиплернинъ яланджы къалеми Къанунны ялангъа чевирди.
– Моавнынъ макътангъаныны, пек къопай, гъурурлы, кибирли ве магърур айткъанларыны эшиттик. Айткъанлары исе бошуна!
Ер юзюнде мен даа бир шей корьдим: Атиклер мувафакъиетли чапувны, джесюрлер енъишни, икметлилер отьмекни, акъыллылар байлыкъны, бильген адамлар яхшы мунасебетни эр вакъыт къазанмай, амма олар ичюн эр шейнинъ озь вакъты-саати ве къысмети бар.
Баш чалгъыджы ичюн. Аль-хашшеминит. Давутнынъ зебуры.