2 – Барукъ! РАББИ, Исраильнинъ Алласы, санъа бойле дей:
Бизим баш руханийимиз къуветсизлигимизни анълай. О, бизлер киби, эр тарафтан сыналгъан эди, амма бизге бакъкъанда, ич бир гуна япмады.
О, Озю сынавдан ве азаплардан кечкени ичюн, сынавдан кечеяткъан адамларгъа ярдым этип ола.
Амма алчакъгонъюллилерни юреклендирген Алла янымызгъа Титни ёллап, бизим гонълюмизни алды.
О, бизни чешит тюрлю беляларымызда юреклендире. Сонъ биз де, Алладан ярдым алып, эр тюрлю беляларгъа огърагъан адамларны юреклендире билемиз.
Сиз исе барып, Пётргъа ве Исанынъ башкъа шегиртлерине айтынъыз: «О сизлерден эвель Галилеягъа бараджакъ. Озю айткъаны киби, Оны анда корерсиз», – деди.
Эр тюрлю къасеветлерини Озюне алды, юзюнинъ Мелеги оларны къуртарды, севгиси ве мераметинен оларны сатын алды, къадимий заманларда оларны къолларында алып ташыды.
Ёшиянынъ огълу Ехояким дёртюнджи йыл Ехудада падишалыкъ эткенде, Нериянынъ огълу Барукъ Йирмея пейгъамбернинъ шу сёзлерини кягъыткъа язгъан сонъ, Йирмея онъа деди:
Сен: «Вай-вай-вай, башыма беля! РАББИ агърыма къасевет къошты, ах чекип, такъаттан кесильдим, раатлыкъ тапамайым!» – дединъ.