9 – Ехудалыларнынъ козю огюнде эки балабан таш ал да, Тахпанхесте ерлешкен фыравун эвининъ киришинде балчыкъ ичине сакъла
Сонъ кучьлю бир мелек дегирмен ташына ошагъан буюк ташны котерип, денъизге атты ве бойле деди: – Буюк шеэр Вавилон бойле кучьнен атыладжакъ! Энди о асла олмайджакъ.
О, алдымызгъа киргенинен, Павелнинъ къушагъыны алды да, озюнинъ къол-аякъларыны багълап: – Мукъаддес Рух буны айта: «Ерусалимдеки еудийлер бу къушакънынъ саибини бойле багълап, халкъларынынъ къолуна береджеклер», – деди.
Алкъагъа алынаджакъ вакътына сув ташып къой, къалелеринъни къавийлештир. Чамур тап, балчыкъ тапта, кирпичлер ичюн къалыфларны азырла.
Мен пейгъамберлернен лаф эттим, Мен Озюм чокъ руя оларгъа косьтердим, пейгъамберлернен кинаели икяелерни айттым.
– Инсан огълу, бир кирпич алып, огюнъе къой да, онынъ устюнде Ерусалим шеэрининъ ресимини яп.
Шеэрдеки халкъны чыкъарып, оларны пычкъыларнен, кескин демир алетлернен ве демир балталарнен чалыштырды ве собаларда тола якътырды. Эписи аммонлыларнынъ шеэрлеринен бойле япты. Бундан сонъра Давут ве бутюн халкъ Ерусалимге къайттылар.
Мысырлылар оларгъа киреч ве кирпичлернен агъыр ишни ве эр бир тарла ишини берип, оларнынъ яшайышларыны пек агъыр эттилер. Эр бир агъыр ишке мысырлылар исраиллилерни мераметсизликнен зорлай эдилер.
Тахпанхес шеэринде РАББИден Йирмеягъа хабер кельди:
ве оларгъа айт: Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Алласы, бойле дей: Бакъынъыз! Мен къулумны, Вавилон падишасы Невукъаднеццарны алып кетиреджегим ве онынъ тахтыны Мен гизлеген бу ташлар устюнде къояджагъым. Падиша озь аджайип чадырыны оларнынъ устюнде къояджакъ.
РАББИ бойле дей: Бакъынъыз! Мен Ехуданынъ падишасы Цидкияны джаныны къыдыргъан душманына, Вавилоннынъ падишасы Невукъаднеццаргъа бергеним дайын, Мысырнынъ падишасы Хофра фыравунны да джаныны къыдыргъан душманларына береджегим.
Эм де Мысыр падишасы фыравунгъа ве хызметчилерине, башлыкъларына ве бутюн халкъына,