1 Йирмея РАББИнинъ, оларнынъ Алласынынъ бутюн бу сёзлерини, Аллалары РАББИнинъ оларгъа ёллагъан сёзлерининъ эписини бутюн халкъкъа айткъандан сонъ,
Йирмея бутюн халкъкъа РАББИ буюргъанларынынъ эписини айтып битирген сонъ, руханийлер, пейгъамберлер ве бутюн халкъ оны тутып: «Сен ольмек керексинъ! – дедилер.
Бу кягъытны окъугъан сонъ, онъа бир таш багълап, Фират дерьясынынъ ортасына фырлат.
Энди билинъиз ки, сизлер яшамакъ ичюн кетмеге истеген еринъизде къылычтан, ачлыкътан ве ольдюриджи хасталыкътан оледжексинъиз.
Мен сизлерге Алланынъ истегенини бутюнлей бильдирдим.
– Барынъыз да, Алланынъ Сарайында турып, омюр берген сёзлернинъ эписини халкъкъа айта беринъиз! – деди мелек.
– РАББИ бойле дей: РАББИ Эвининъ азбарында тур да, Ехуданынъ шеэрлерининъ эписинден ибадет этмек РАББИнинъ Эвине кельген эр кеске, санъа буюраджакъ эписи сёзлеримни айт, бир сёзни къачырма.
Сен тур, азырлан! Санъа бутюн буюраджакъларымны оларгъа айт. Олардан къоркъма! Ёкъса, оларнынъ козьлери огюнде сени урып йыкъарым.
РАББИ исе: – «Мен пек яшым» деме, – деди манъа. – Сени кимге ёлласам, эр кеске бараджакъсынъ, санъа бутюн буюргъанларымны айтаджакъсынъ.
Смаил, «бизге падиша бер», деп талап эткен халкъкъа РАББИнинъ эписи сёзлерини текрарлап,
Муса келип, халкъкъа РАББИнинъ эписи сёзлерини ве эмирлерини айтып берди. Бутюн халкъ да бир сеснен: – РАББИнинъ сёзюни тутып, бутюн айткъанларыны япармыз, – деди.
Сонъ Лут чыкъып, онынъ къызларына нишанлангъан киевлерине бойле деди: – Тез бу ерден кетинъиз. РАББИ бу шеэрни ёкъ этеджек. Лякин киевлери, Лут шакъа эте, деп белледилер.
Олар РАББИ акъкъында ялан айттылар: «РАББИ ёкъ, башымызгъа беля тюшмез, не къылыч, не ачлыкъ корьмейджекмиз.
Бугунь мен сизлерге эр шейни бильдирдим, сиз исе РАББИнинъ, Алланъызнынъ сесини динълемединъиз, сизге айтмагъа буюргъанына къулакъ асмадынъыз.