5 Цидкия падиша исе: – Мына, о сизинъ къолунъыздадыр, – деди. – Падиша сизге къаршы бир шей япып оламаз.
– Мен падишалыкъкъа ягънен сюртюльгениме бакъмадан, шимди даа зайыфым. Бу адамлар исе – Церуя огъуллары – менден кучьлюлер. РАББИ ярамай адамгъа онынъ яманлыгъына коре берсин, – деди.
Адамлардан къоркъмакъ – озюнъе къапкъан къоймакъ, лякин РАББИге ишангъан сарсылмаз.
Давут исе: – Церуя огъуллары, арамызда не олды? Бугунь не ичюн меним душманларым олдынъыз? Бугунь Исраильде кимсе ольдюрильмейджек, чюнки мен кене Исраильнинъ падишасы олдым! –
Акиш Давуткъа джевапланып: – Джанынъ раат олсун, сен манъа Алланынъ Мелеги киби яхшысынъ, лякин Фелестин башлыкълары: «О бизнен берабер дженкке кетмесин», – дедилер.
Шаул Смаилге: – Мен гуна яптым. РАББИнинъ эмирини беджермедим, сенинъ сёзюнъни де тутмадым. Лякин мен халкътан къоркътым, оны динъледим.
Манъа кельгенде исе – мен къолунъыздадырым. Козьлеринъизде не яхшы ве адалетли олып корюнсе, манъа япынъыз.
Сонъ Цидкия адамларны ёллап, Йирмеяны кетиртти. Падиша озь сарайында: – РАББИден насылдыр хабер бармы? – деп гизлиден ондан сорады. – Бар, – деди Йирмея. – Сен Вавилон падишасынынъ къолуна тюшеджексинъ.
О заман падиша буюрды, ве Даниялны кетирип, арсланлар толу къуюгъа аттылар. Сонъ падиша Даниялгъа: – Сен даима ибадет эткен Алланъ сени къуртарсын! – деди.
Сонъ таш кетирильген эди ве къуюнынъ агъзы устюне къоюлгъан эди. Эм де Даниял акъкъындаки эмирде ич бир шей денъишмесин деп, падиша озь юзюгинен ве мырзаларнынъ юзюклеринен ташкъа тамгъа къойды.