Вай-вай-вай! Башыма беля! Ах, анам! Сен мени догъып, давалашкъан адам олдым, бутюн ернен къавгъалаштым! Не борджкъа бердим, не борджкъа алдым, лякин мени эр кес къаргъай.
Озю исе бир куньлюк узакълыгъында сахрагъа кетип, анда арча тюбюнде отурды ве озюне олюм сорап: – Етер, я РАББИ! Джанымны ал. Мен баба-деделеримден яхшы дегилим, – деди.