9 Оларгъа огъулларынынъ ве къызларынынъ этини ашаттыраджагъым. Сыкъынты вакътында, джанларыны къыдыргъан душманлар оларны алкъагъа алгъанда, олар бири-бирлерини ашайджакълар».
Онъ тарафта ашайлар – ач къалалар, сол тарафта кемирелер – тоймайлар, эр бири озь къолуны ашап битире.
Мераметли къадынлар озь балаларыны пиширелер; сабийлер ашкъа чевирильди, халкъым гъайып ола.
Сиз огъулларынъызнынъ этини, къызларынъызнынъ беденлерини ашайджакъсынъыз.
Сизинъ аранъызда бабаларынъыз балаларыны, балалары исе бабаларыны ашайджакълар. Мен сизлерни джезалайджагъым, сагъ къалгъанны исе ельге савураджагъым».
Я РАББИ, бакъ да корь! Кимге бойле яптынъ? Къадынлар озь балаларыны, эмиздирген бебейлерини ашайлар; Раббининъ Мукъаддес Еринде душманлар руханийлернен пейгъамберлерни ольдюрелер.
бири-бирлерине ураджагъым, бабаларны огъулларынен берабер ёкъ этеджегим, – дей РАББИ. – Аджымайып, пешман олмайып, мерамет этмейип, оларны бутюнлей ёкъ этеджегим».
Айнынъ докъузынджы кунюнде шеэрдеки ачлыкъ пек къуветленди, халкъта отьмек уфагъы биле къалмады.
– Падиша-эфендим! – деди. – Бу адамлар Йирмея пейгъамберни къуюгъа атып, пек яман шей яптылар. О, къуюда ачлыкътан олер, шеэрде энди отьмек къалмады да.