2 – Озюнъе апай алма, бу ерде не огъулларынъ, не къызларынъ олсун, – деди.
Мына ойле куньлер келеята ки: «Не де бахтлыдыр ич догъурмагъан, къысыр ве бала эмиздирмеген къадынлар», – дейджеклер.
Шу куньлерде юклю ве бала эмиздирген къадынларгъа беля оладжакъ! Ер юзюни буюк мусибетлер беклей. Бу халкънынъ башына Алланынъ гъазабы ягъаджакъ.
Сонъ Лут чыкъып, онынъ къызларына нишанлангъан киевлерине бойле деди: – Тез бу ерден кетинъиз. РАББИ бу шеэрни ёкъ этеджек. Лякин киевлери, Лут шакъа эте, деп белледилер.
О куньлерде юклю ве бала эмиздирген къадынларгъа беля оладжакъ!
РАББИ манъа:
– Бу мемлекетте догъгъан огъулларнен къызлар ве оларны догъургъан ана-бабалары акъкъында РАББИ бойле дей:
Эвленинъиз, огъулларынъыз ве къызларынъыз олсун. Огъулларынъызгъа апай алынъыз, къызларынъызны да акъайгъа беринъиз, оларнынъ да огъуллары ве къызлары олсун. Анда чокълашынъыз, азлашманъыз.
Байрам кунюне адамларны киби, манъа эр тарафтан къоркъуларымны чагъырдынъ; РАББИ ачувлангъан куню ич кимсе къачып къуртуламады, сагъ къалмады; беслеп осьтюрген балаларымны душманларым ёкъ этти.