РАББИге дува этип, мен бойле дей эдим: «Эй, РАББИ-ТААЛЯ! Озюнъ халкъынъны, шахсий мулькюнъни ёкъ этме. Улулыгъынъда Сен оны сатын алдынъ, буюк къудретинъ оны Мысырдан алып чыкъты.
Онынъ ичюн сизни бу мемлекеттен чыкъарып, не сиз, не деделеринъиз бильмеген мемлекетке атаджагъым. Анда гедже-куньдюз башкъа аллаларгъа хызмет этеджексинъиз, ве Мен сизге мерамет эйлемейджегим».
– Бу адам Еконья – хор олгъан, сынгъан савутмы, аджеба? Я да о, бир шейге кечмеген бардакъмы? Оларны не ичюн котерип аттылар? Оны да, сой-сопларыны да не ичюн оларгъа белли олмагъан мемлекетке котерип аттылар?