15 Динъленъиз, къулакъ асынъыз, кибирленменъиз. РАББИ бойле дей:
Рухнынъ иманлылар джемиетлерине айткъан лафларыны къулагъы олгъан эр бири эшитсин».
Раббининъ огюнде алчакъгонъюлли олунъыз, ве О, сизни юксельтир.
Лякин РАББИ мени къой-эчкилерден алды ве манъа: «Бар, Меним халкъыма Исраильге пейгъамберлик эт», – деди.
– Эй, акъсакъаллар, буны динъленъиз, бу топракъта яшагъан эр кес, къулакъ асынъыз: Сизинъ заманынъызда я да деделеринъизнинъ заманында бойле бир шей олдымы?
Лякин шуны къатиен билинъиз ки, мени ольдюрсенъиз, озьлеринъиз, бу шеэр ве шеэрлилер къабаатсыз къанымны тёккенинъиз ичюн къабаатлы оладжакъсынъыз. Керчектен де, эписи бу сёзлерни сизге айтмагъа мени сизге РАББИ ёллады!
Бунъа ким къулакъ асаджакъ? Ким дикъкъат этип, келеджекте эшитеджек?
Кибирли юректен РАББИ нефретленир, керчектен де, о джезасыз къалмаз.
– РАББИ бойле дей: Мына, Ехуданынъ къопайлыгъыны, Ерусалимнинъ буюк къопайлыгъыны бойле чюрютеджегим.
Эй, коклер, динъленъиз! Эй, ер юзю, къулакъ ас! РАББИ бойле дей: – Мен огъулларымны тербиелеп осьтюрдим, олар исе Манъа къаршы чыкътылар.