6 Эм агъа-къардашларынъ, эм бабанънынъ эви санъа хаинлик япалар, артынъдан юксек сеснен къычыралар. Санъа яхшы шейлер айтсалар биле, инанма.
онынъ назик сесине биле инанма, чюнки юрегинде еди нефретли шей бардыр;
– Эр кес достундан сакъынсын, къардашларынынъ ич бирине ишанмасын; эр къардаш башкъасына къапкъан къоя, эр дост башкъасыны яманлай.
Я РАББИ, не вакъыткъадже мени унутаджакъсынъ? Не вакъыткъадже менден юзюнъни сакълайджакъсынъ?
Агъасы – къардашыны, бабасы – огълуны олюмге береджеклер. Балалар озь ана-бабаларына къаршы баш котерип, оларны ольдюреджеклер.
Анатот шеэринде яшагъанлар: «РАББИнинъ Адындан пейгъамберлик этме, ёкъса сени къолларымызнен ольдюреджекмиз», – дейлер ве джанынъны къыдыралар. Онынъ ичюн РАББИ дей,
Юваш бир къозу киби олып, союлмагъа алып кетирильген эдим ве оны бильмедим. Манъа къаршы къара ниетлендилер, манъа бойле дей эдилер: – Гуллеп тургъан терекни гъайып этермиз, оны тирилернинъ арасындан ёкъ этейик, ады биле анъылмасын.
Гъаллион Ахаянынъ акими олгъан девирде еудийлернинъ эписи бир олып, Павелге уджюм этти. Оны къады курсюси янына кетирип:
Этрафымда чокъ лафларны эшиттим, орталыкъны къоркъу къаплады. «Оны чакъынъыз! Эр кеске айтып берсинлер», – дейлер. Меннен муаббет яшагъанларнынъ эписи энди абынгъанымны беклеп отуралар; «Бельки, алданаджакъ да, сонъ оны енъип, джезалармыз», – дейлер.
Акъкъан ёлундан урулгъан акъым киби, къардашларым хаинлик яптылар, ёлуны денъиштирген селлер дайын олдылар.
Къардашлары биле Онъа инанмай эдилер.
Иса бу кинаели икяени оларгъа къаршы айткъаныны анълап, Оны якъаламагъа истедилер. Амма халкътан къоркъкъанларындан, Онъа тиймейип кеттилер.
РАББИ манъа бойле деди: – Окюрген арслан, авнынъ устюнде багъыргъан яш арслан, чобанларнынъ чокълугъы онъа къычырса да, оларнынъ къычырувындан къалтырамаз, шаматасындан къоркъмаз. Ойле де Ордуларнынъ РАББИси, Сион дагъына, юксек байыргъа тюшип, дженк этеджек.
О ерде топлашкъан халкъ да Павелнен Силагъа къаршы чыкъты. Махкемеджилер оларнынъ усть урбаларыны йыртып, оларны котеклемеге буюрдылар.
Сахрада манъа раатлыкъ ери олса эди! Халкъымны ташлап, кетер эдим. Оларнынъ эписи ороспулар, хаинлер джемиетидир!
Дост достны алдата, кимсе догърусыны айтмай. Тиллерини ялан айтмагъа огреттилер, бар кучюнен гуна япып, болдуралар.
Не вакъыткъадже озь тюшюнджелеримнен дженклешеджегим, не вакъыткъадже юрегимни чекиштиреджегим? Не вакъыткъадже душман мени енъеджек?
Ашагъан кесекни къусарсынъ, гузель сёзлеринъ де бошуна кетер.
Керильген яй окъ атмагъа азыр олгъаны киби, тиллери ялан айтмагъа азырдыр; олар кучьлю, амма курешлери акъикъат ичюн дегиль, бир яландан башкъасына кечелер ве Мени бильмейлер, – дей РАББИ.