2 Сен оларны сачтынъ, олар тамыр атып, осьтилер ве мейва берелер. Адынъ агъызларындан тюшмей, лякин юреклери Сенден узакъ.
Рабби бойле деди: – Бу халкъ Манъа тек сёзлеринен якъын, Мени тек тиллеринен урьмет этелер. Юреклери исе Менден узакъ, инсанларнынъ буюргъанларыны тутып, Мени саялар, деп тюшюнелер.
Олар Алланы къабул эткенлери акъкъында айталар, амма озь ишлеринен Оны ред этелер. Олар сёз динълемеген, ич бир яхшы шейге ярамагъан пис адамлардыр.
Бу халкъ Мени тильнен урьмет эте, юреклери исе Менден пек узакъ.
Сени сачкъан Ордуларнынъ РАББИси башынъа беля кетирмеге къарар берди, чюнки Исраиль ве Ехуда халкълары яманлыкъ яптылар, Баалгъа къокъулы отларны якъып, Мени ачувландырдылар.
Меним халкъым сюрю-сюрю санъа келе, сенинъ огюнъде отурып, сёзлеринъни динълей, амма оларны беджермей. Олар тек беден истеклери акъкъында лаф этелер, тек озь файдасы ичюн иш япалар.
Онъа бойле айт: «РАББИ бойле дей: Къургъан шейлеримни йыкъаджагъым, сачкъан шейлеримни тамырындан чыкъараджагъым. Бутюн ер юзюнде бойле этеджегим.
Иса оларгъа шойле джевап берди: – Экиюзьлюлер! Ешая пейгъамбернинъ Язысында сизлер акъкъында айткъан сёзлери пек яхшы экен: Бу халкъ Мени тильнен урьмет эте, юреклери исе Менден пек узакъ.
Бунъа бакъмадан, хаин къызкъардашы Ехуда юректен дегиль де, алдавнен Манъа къайтты, – дей РАББИ.
Мен ахмакънынъ яхшы яшагъаныны корьгенимнен, шу дакъкъасы онынъ эвини къаргъадым.
Сенинъ саф козьлеринъ яманлыкъкъа бакъып оламаз, Сен акъсызлыкъкъа даянып оламайсынъ. Айса не ичюн имансызларгъа бакъып отурасынъ? Ярамазлар инсафлыларны ёкъ эткенде, не ичюн индемейсинъ?
Шеэрлерде адамлар агълай, ольдюрильгенлернинъ джанлары ярдымгъа чагъыралар, лякин Алла бу акъсызлыкъны джезаламай.
Олар тёшеклеринде агълагъанда, джан-юректен Менден ярдым сорамай. Отьмек ве шарап ичюн топланалар, Менден исе узакълашалар.