11 Онынъ ичюн РАББИ бойле дей: Бакъынъыз! Мен башларына беля тюшюреджегим, ве олар ондан къуртулып оламайджакълар. Менден ярдым истейджеклер де, Мен оларны эшитмейджегим.
Шунынъ ичюн Меним ачувым оларгъа тёкюледжек! Оларны аджымам, мерамет этмем. Къулакъларыма чокъ къычырсалар биле, оларны динълемем!
Къолларынъызны Манъа узаткъанларынъызда, сизни корьмейим деп, козьлеримни къапатаджагъым. Дуваларынъызны чокълаштыргъанынъызда, эшитмейджегим. Ольдюрген адамларнынъ къанындан къолларынъыз къырмызы.
О заман мени чагъыраджакълар, лякин мен эшитмейджегим, саба-танъдан мени къыдыраджакълар, лякин тапалмайджакълар.
Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Мен чагъыргъанда, олар динълемеди. Шунынъ ичюн де олар Мени чагъыргъанда, Мен оларны динълемедим.
Олар РАББИден ярдым истейджек, амма О, оларгъа джевап бермейджек, олар яманлыкъ япкъанлары ичюн, олардан бетини чевиреджек.
– Ораза тутаджакълар, лякин къычырувларыны эшитмейджегим. Бутюнлей якъыладжакъ къурбанларны ве ашлыкъ бахшышларыны кетиреджеклер, амма олардан разы олмайджагъым. Оларны къылычнен, ачлыкънен ве ольдюриджи хасталыкънен ёкъ этеджегим.
«Шу топракъкъа ве мында яшагъанларгъа агъыр белялар тюшюририм, Ехуда падишасы китапта окъугъан шейлернинъ эписини япарым.
Сени сачкъан Ордуларнынъ РАББИси башынъа беля кетирмеге къарар берди, чюнки Исраиль ве Ехуда халкълары яманлыкъ яптылар, Баалгъа къокъулы отларны якъып, Мени ачувландырдылар.
Динъле, мемлекет! Мына, бу халкъкъа яман беляны ёллайджагъым, къара фикирлерининъ акъларыны кетиреджегим. Сёзлериме къулакъ асмадылар, Къанунымны ред эттилер де.
Эй, ер юзюнде яшагъанлар! Дешет, чукъур ве къапкъан сизни беклей!
Огълунда Алланынъ Шурети парылдай, ве Онда Алланынъ Озю дос-догъру бутюнлей корюне. О, Озь къудретли Сёзюнен дюньядаки эр шейни бирликте багълап тура. Гуналар ичюн одеме эткен сонъ, О, юксекликтеки Юдже Алланынъ онъ тарафында ерлешти.
Адамлар: «Тынчлыкъ-аманлыкъ ве хавфсызлыкъ», – деп юргенде, о вакъыт олюм оларгъа апансыздан, догъаджакъ къадынгъа агъры киби, келеджек, ве олар ондан къачып кетмейджеклер.
О вакъыт бири насыл арсландан къачар да, огюне аюв чыкъар, эвине къайтып къолунен диваргъа таяныр да, къолуны йылан тишлер.
РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Беля! Беля артындан беля келе!
Эткен акъсызлыкълары ичюн эм падишаны, эм эвлятларыны, эм хызметчилерини джезаларым. Оларнынъ, Ерусалимде яшагъанларнынъ ве ехудалыларнынъ башларына яман беляларны тюшюреджегим. Мен бу белялар акъкъында эвельден айта эдим, олар исе Мени динълемедилер.
Шунынъ ичюн РАББИ, Ордуларнынъ Алласы, Исраильнинъ Алласы, бойле дей: Бакъынъыз! Эвельден айткъан бутюн яманлыкъны Ехуданынъ ве Ерусалимде яшагъанларнынъ башларына тюшюририм, чюнки Мен оларгъа айткъанымда, олар динълемедилер, оларны чагъыргъанымда, джевап бермедилер.
– Онынъ ичюн юреджек ёллары къаранлыкъта тайгъакъ ерлер киби оладжакъ. Оларны итеп, олар анда йыкъыладжакълар. Башларына яман беля тюшюреджегим, джеза вакъты якъынлаша, – дей РАББИ.
– Исраильнинъ Алласы, Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: Бакъынъыз! Мен бу шеэрге ве чевресиндеки эписи койлерге айткъан бутюн беляларны тюшюреджегим. Олар энъселерини къаттырып, инат олдылар, сёзлеримни динълемедилер, – деди.
«Ехуда падишалары ве Ерусалимде яшагъанлар! РАББИнинъ хаберини динъленъиз! Исраильнинъ Алласы, Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: Бакъынъыз, бу ерге бир беля тюшюреджегим. Онынъ акъкъында эр эшиткеннинъ къулакълары къоркъудан чынълайджакъ.
Сенден: «Къайда кетейик?» – деп сорасалар, айт оларгъа: «РАББИ бойле дей: Олюм ичюн айырылгъанлар ольсюн, къылыч ичюн айырылгъанлар ольдюрильсин, ачлыкъ ичюн айырылгъанлар ач олсун, эсир ичюн айырылгъанлар сюргюнликке кетсин».
– Сен исе, Йирмея, бу халкъ ичюн ялварма, не сора, не дува окъу. Озь беляларында Мени чагъыргъанларында, оларны эшитмейджегим.
Сыкъ опькени эшитип, юрегини инатландыргъан адам апансыздан эляк олур, – арткъа ёлу олмаз.
“РАББИ бойле дей: Мен шу ерге ве онынъ яшагъанларына китапта язылгъан ве Ехуданынъ падишасына окъулгъан бутюн белялар ве лянетлерни кетиреджегим,
Алла керчектен бош лафны эшитмез, Къудретли онъа къулакъ асмаз.
– Ехуда агълай, шеэр къапулары йыкъылды, ер устюнде ята-ята къарардылар; Ерусалимде къычырувлар котериле.
Бойледже, Ехуда акъайларына ве Ерусалимде яшагъанларгъа РАББИнинъ сёзлерини бильдир: «Мына, Мен сизге къаршы бир яманлыкъ япмагъа азырланам. Онынъ ичюн эр биринъиз яман ёлунъыздан къайтынъыз, ёлларынъызны ве ишлеринъизни тюзетинъиз».
Чобанлар къачып оламайджакъ, къойларны бакъкъан ёлбашчылары къуртулып оламайджакълар.
Байрам кунюне адамларны киби, манъа эр тарафтан къоркъуларымны чагъырдынъ; РАББИ ачувлангъан куню ич кимсе къачып къуртуламады, сагъ къалмады; беслеп осьтюрген балаларымны душманларым ёкъ этти.
– Инсан огълу! Бу адамларнынъ юреклери путларгъа берильгендир. Оларны ёлдан ургъан ве къабаатлы эткен шейлерни олар козьлери огюне къойдылар. Оларгъа Мени чагъырмагъа разылыкъ берейимми?