16 Якъупнынъ пайы исе оларгъа ошамаз; Алла эр шейни яратты, ве Исраиль – Онынъ шахсий халкъы. Алланынъ Ады – Ордуларнынъ РАББИсидир.
РАББИнинъ пайы Онынъ халкъы олды, Якъуп – Онынъ шахсий мулькюдир.
Сен бинълер адамларгъа мерамет эйлейсинъ, бабаларнынъ къабаатлары ичюн балаларыны джезалайсынъ. Буюк ве кучьлю Алла! Сенинъ Адынъ – Ордуларнынъ РАББИсидир!
Куньдюз парылдамагъа кунешни берген, геджеде парылдамакъ ичюн айнен йылдызларгъа низамнамелерни буюргъан, далгъалары окюрсин деп, денъизни котерген РАББИ бойле дей. Онынъ Ады – Ордуларнынъ РАББИсидир!
Якъупнынъ пайы исе оларгъа ошамаз. Алла эр шейни яратты, ве Исраиль – Онынъ шахсий халкъы. Алланынъ Ады – Ордуларнынъ РАББИси.
Рабби Озь кучюнен ерни яратты, акъылынен дюньяны пекитти, анълавынен коклерни джайды.
Санъа шукюр этемиз, эй, Алла, шукюр этемиз, чюнки Сенинъ Адынъ якъын. Адамлар аджайип ишлеринъни айтып берелер!
«РАББИ – меним къысметим, – дей джаным. – Онынъ ичюн Онъа ишанаджагъым!»
О, Озь башына буюк аджайип ишлер япты, – акъикъатен эбедийдир Онынъ севгиси, –
Амма оларнынъ Къуртарыджысы кучьлюдир, Онынъ Ады – Ордуларнынъ РАББИси. О, оларнынъ ишини мытлакъа чезеджек, топракъларына раатлыкъ береджек, Вавилонда яшагъанларны сарсытаджакъ.
Мен ярыкъны ясайым, къаранлыкъны япам, аманлыкъ яратам ве беля ёллайым. Буны эписини япкъан – Мен, РАББИдирим!
Эгер сиз Меним айткъанларымны динълесенъиз ве васиетимни кутьсенъиз, эписи халкълардан Меним къысметим олурсынъыз. Бутюн ер – Менимкидир.
Сени Яраткъан – акъайынъдыр. Онынъ Ады – Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Азизи – Къуртарыджынъ! Онъа «Бутюн Ер Юзюнинъ Алласы» дейлер!
Мен – РАББИ, сенинъ Алланъ; Мен денъизни далгъалатам, ве далгъалары гудюрдей. Меним Адым – Ордуларнынъ РАББИсидир.
Озь халкъыма ачувландым, Озь мульк-мирасымны ашаладым да, къолунъа бердим, амма сен оларны аджымадынъ, къарт адамларгъа биле агъыр боюндырыгъынъны такътынъ.
Бизни сатын алгъан – Ордуларнынъ РАББИси, Онынъ Ады – Исраильнинъ Азизи.
РАББИ япкъан эр шейнинъ озь макъсады бар, яман адамны биле беля куню ичюн азырлады.
Къадимий куньлерни хатырлайым, бутюн ишлеринъ акъкъында тюшюнем, къолларынънынъ ишлери акъкъында ойлайым.
Я РАББИ, Сен киби ёкъ! Сен улусынъ! Къудретинъ ичюн Сен намлысынъ!
– Ер юзюни яраткъан РАББИ, оны ерлештирип къавийлештирген, Ады РАББИ олгъан, бойле дей:
Бакъ! Алла дюньянынъ юксек ерлеринден келеята! О, дагъларны ясагъан ве ельни яраткъан. О, адамгъа Озь тюшюнджелерини анълата, танъ ярыгъыны къаранлыкъкъа чевире. Онынъ Ады – РАББИ, Ордуларнынъ Алласыдыр.
Ехуда азиз топракъта РАББИнинъ пайы оладжакъ. О, кене Ерусалимни сайлап аладжакъ.
– Эфендим, эгер менден мемнюн олсанъ, ялварам, Эфендим, бизнен бар. Бу халкъ инат олса да, бизим джинаетлеримизнен гуналарымызны багъышла, ве биз Сенинъ мулькюнъ олайыкъ, – деди.
Онъа бакъкъанларны ярыкъ къаплады, оларнынъ бетлери энди къызармаз.
ве Ордуларнынъ РАББИси: «Мысырлылар – халкъым, ашшурлылар – къолларымнынъ ишидир, Исраиль – Меним мулькюмдир», – деп, мемлекетни багъышлайджакъ.
– Озюмнен ант этем, – дей Падиша. Онынъ Ады – Ордуларнынъ РАББИси. – Дагълар арасында Тавор дагъы насыл юксек олса, Къармел дагъы денъиз ялысында насыл буюк олса, сизге келеджек де ойле олур!