17 Сен тур, азырлан! Санъа бутюн буюраджакъларымны оларгъа айт. Олардан къоркъма! Ёкъса, оларнынъ козьлери огюнде сени урып йыкъарым.
РАББИнинъ къувети Ильяснен эди. О, урбаларыны къушакънен багълады ве тап Йизреэлге къадар Ахавнынъ огюнде чапты.
Шунынъ ичюн акъылларынъызны арекетке азырланъыз ве айыныкъ олунъыз. Иса Месих кельген вакътында сизлерге бериледжек эйиликке бутюнлей умют багъланъыз.
Эр вакъыт бутюнлей азыр олунъыз: урбаларынъыз къушакънен багълы ве чыракъларынъыз янып турсун.
Тюш корьген пейгъамбер оны тюш киби анълатсын, амма Меним сёзюмни алгъан адам оны догъру бильдирсин. Богъдайнынъ янында саман недир? – дей РАББИ.
– Мен санъа бутюн эмир эткенлеримни Харунгъа айтаджакъсынъ. Агъанъ Харун исе, Исраиль огъулларыны озь топрагъындан йиберсин деп, фыравунгъа айтаджакъ.
Шимди эркек киби, азырлан да, Мен сорайым, сен анълат.
Мен сизлерге Алланынъ истегенини бутюнлей бильдирдим.
Сизлерни файдалы олгъан ич бир шейден четте къалдырмайым деп, халкъ огюнде ве эв-эвден юрип огрете ве сизлерге Алланынъ Сёзюни илян эте эдим.
– Мен сеннен олурым. Сени Мен ёллагъаным акъкъында олгъан алямет будыр: сен халкъны Мысырдан алып чыкъкъан сонъ, бу дагънынъ устюнде Аллагъа ибадет этерсинъиз, – деди Алла.
Амма мен Къуванчлы Хаберни даркъаткъанымнен макътанмагъа акъкъым ёкъ, чюнки буны япмагъа – меним борджумдыр. Эгер Къуванчлы Хаберни даркъатмасам, меним алым беля!
– Тез буюк Ниневе шеэрине кет. Анда санъа берген хаберимни айт.
Мени къувалагъанлар утансынлар, мен исе масхара олмам; олар титресинлер, мен исе титремейим; башларына беля кунюни тюшюр, оларны къатты джезанен джезала.
Алланынъ адамы Гехазийге: – Белинъни багъла, элинъе меним таягъымны ал да, бар. Ёлда бирисини расткетирсенъ – селямлашма, сеннен селямлашсалар – селямыны алма. Таягъымны баланынъ бетине къой, – деди.
Сиз бильгенинъиз киби, ондан эвель Филиплер шеэринде азап чектик ве акъаретлендик, амма Алланынъ Къуванчлы Хаберини сизлерге буюк къаршылыкъ ичинде бильдирмек ичюн, Алламызда джесарет таптыкъ.
Эль-Яса пейгъамбер, пейгъамберлернинъ бирисини чагъыртып, онъа: – Белинъни багъла, шу зейтюн ягъынен толу савутны ал да, Рамот-Гиладгъа бар.
РАББИнинъ Мелеги Ильяскъа: – Ондан къоркъма, тюшип онен бар, – деди, ве Ильяс турып падишагъа кетти.
Бугунь Мен сени, къавийлештирильген шеэр, демир дирек ве тунч бир дивар киби къавий яптым. Сен бутюн мемлекетке къаршы, Ехуда падишаларына, башлыкъларына ве руханийлерине, бу топракънынъ халкъына къаршы оладжакъсынъ.
– РАББИ бойле дей: РАББИ Эвининъ азбарында тур да, Ехуданынъ шеэрлерининъ эписинден ибадет этмек РАББИнинъ Эвине кельген эр кеске, санъа буюраджакъ эписи сёзлеримни айт, бир сёзни къачырма.
Йирмея исе эписи башлыкъларгъа ве бутюн халкъкъа: – Бу Эвге ве шеэрге къаршы сиз эшиткен пейгъамберлик этмеге мени РАББИ ёллады, – деди.
Нериянынъ огълу Барукъ Йирмея пейгъамбернинъ буюргъанынынъ эписини беджерди, бурулгъан кягъытта язылгъан РАББИнинъ сёзлерини РАББИнинъ Эвинде окъуды.
Сени чагъыргъанымда, якъынлаштынъ, ве: «Къоркъма!» – дединъ.