7 Озь истегинен эр шейден вазгечти, къул табиатына кирди ве адам киби олды, Озь къыяфетинен де адамгъа тенъ олды.
Сизлер Раббимиз Иса Месихнинъ эйилигини билесиз: О, зенгин олса да, сизлер ичюн фукъаре олды, ве шунынъ ичюн сиз онынъ фукъарелиги ярдымынен зенгин олдынъыз.
Шойле де Инсан Огълу, Озюне хызмет эттирмек ичюн кельмеди. Озю хызмет этмек ве Озь джаныны къурбан этип, чокътан-чокъларны къуртармакъ ичюн кельди, – деди.
Сёз джан-тен олды ве бизим арамызда яшап башлады. Биз Онынъ шерефли ишлерини корьдик, Бабасынынъ бирден-бир Олгъанынынъ шерефли ишлерини. О, яхшылыкъкъа ве акъикъаткъа толу эди.
Къанун, адамларнынъ кучьсюзлигинден кучьсюз олды. Шунынъ ичюн Алла Озь Огълуны ёллады, Оны гунакяр адамгъа ошатып, гуна ичюн къурбан этти ве бедендеки гунаны ёкъ этти.
Амма вакъты-саати кельгенде, Алла Озь Огълуны, къадындан догъулгъанны ве Къанунгъа бойсунгъанны, ёллады.
Бизим баш руханийимиз къуветсизлигимизни анълай. О, бизлер киби, эр тарафтан сыналгъан эди, амма бизге бакъкъанда, ич бир гуна япмады.
Месих Озюнинъ файдасыны къыдырмай эди. Язылгъаны киби: «Сени яманлагъанларнынъ сёзлери меним башыма тюшти».
Азап чеккен сонъ, О бакъып къуванаджакъ. Инсафлы олып, РАББИнинъ къулу озь анълавынен чокъ адамларны акълайджакъ, къабаатларыны Озюне юклейджек.
Буны япкъанда, иман башлыгъына, иманымызны къусурсыз япкъан Исагъа козь тикейик. О, къуванчкъа ляйыкъ олса да, масхаралыкътан къачмайып, хач устюндеки олюмге кетти ве Алла тахтынынъ онъ тарафында ерлешти.
Къайсы бири буюк? Софра башында ер алгъанмы я да хызмет этип тургъанмы? Софра башында ер алгъан дегильми? Мен исе аранъызда хызмет эткен киби олдым!
Динъленъиз: Алланынъ адалетлигини косьтермек ичюн, Месих еудийлернинъ хызметчиси олды ве бабаларымызгъа берильген ваделерни тасдыкълады.
О, табиатынджа Алла олып, Аллагъа тенъ олгъаныны къаттыдан тутмакъ керек фикирде олмады,
– Мына – къулум! Мен оны сайладым ве онъа ярдым этем! О – джанымнынъ чырагъыдыр. Онъа Озь Рухумны бердим; О, халкъларгъа адалетликни илян этер.
Хайыр ве севги бутюн омрюм бою изимден юреджеклер; мен исе чокъ куньлер девамында РАББИнинъ Эвинде яшайджагъым!
Эй, Сион къызы, чокъ къуван! Къуванчтан къычыр, эй, Ерусалим къызы! Мына, сенинъ падишанъ санъа келе! О, къабаатсыз. О, къуртарув бере. О, алчакъгонъюлли, эшек устюнде, эшек баласы устюнде отура!
Мына – Мен сайлагъан Къулум, севгилим ве джанымнынъ чырагъы! Мен Онъа Озь Рухумны береджегим, О, эписи халкъларгъа адалетликни илян этеджек.
Тюрьмеде яткъанларны, оларнен берабер озюнъиз де апис олгъанынъыз киби, акълынъызда тутунъыз. Азап чеккенлерни, озюнъиз чекишкенинъиз киби, хатырланъыз.
Бу хабер – Онынъ Огълу, Раббимиз Иса Месих акъкъында хабердир. Догъгъанына бакъсакъ, О, Давутнынъ эвляды эди, амма олюлерден тирилип, азизлик Рухунынъ ярдымынен Алланынъ къудретли Огълу оларакъ ачылды.
Иса оларгъа шойле деди: – Догъру, Ильяс эвель келип, эр шейни азырламакъ керек. Амма не ичюн Инсан Огълу чокъ азап чекип хорланаджакъ, деп язылгъан?
Эй, баш руханий Ехошуа, сен ве огюнъдеки, мында олгъанлары яхшы бельги олгъан аркъадашлар, динъленъиз! Бакъынъыз, Мен «Пытакъ» къулумны алып кетирем.
62 кере еди йылдан сонъ Месих ольдюриледжек ве гъайып оладжакъ. Келеджек ёлбашчынынъ халкъы исе Ерусалим шеэрини ве Азиз Ерни ёкъ этеджек. О, санки сув ташкъынындан гъайып оладжакъ. Къараргъа коре, дженкнинъ сонъуна къадар чокъ ерлер ёкъ этиледжек.
Манъа: «Исраиль, сен – Меним къулумсынъ, шуретимни сенде косьтереджегим», – деди.
О, къуветсиз алында хачкъа мыхлангъан олса да, Алланынъ къудретинен тири яшай. Биз де Месихнен берабер къуветсиз олсакъ да, сизлер ичюн Алланынъ къудретинен Месихнен яшайджакъмыз.