18 Сизлер де бунъа къуванынъыз ве меним къуванчыма къошулынъыз.
Раббиде олып, эр вакъыт къуванынъыз! Даа айтам: къуванынъыз!
Бойлеликнен, агъа-къардашларым, Раббиде къуванынъыз! Айны бу шейлер акъкъында язмагъа мен эринмейим, олар сизни белядан къорчалайджакъ.
Онынъ ичюн, сизге ялварам: меним сизлер ичюн азапларым себебинден рухтан тюшменъиз. Олар – сизинъ шуретинъиздир.
Эгер мен, ичерлик бахшышы киби, сизинъ къурбанлыгъынъыз ве иман хызметинъизнинъ устюне тёкюльсем биле, мен бунъа да къуванам ве сизинъ къуванчынъызгъа къошулам.
Якъын арада сизге Тимотейни ёлламагъа Рабби Исада умют этем. О вакъыт мен, сизинъ ишлеринъизнен хабердар олып, рухланаджагъым.