11 ве эр бир тиль: Иса Месих – Раббидир, деп танысын ве бойле этип, Алла Бабаны шуретлесин.
Иса Алланынъ Огълу олгъаныны къабул эткен адамда Алла булуна, о да Аллада булуна.
Язылгъаны киби: – Озюмнен ант этем, – дей Рабби. – Эр бир тиз Меним алдымда чёкеджек, Аллагъа эр бир тиль шукюр этеджек.
Сиз Манъа «Оджа» ве «Рабби» дейсиз, эм догъру айтасыз, чюнки Мен бу олам.
Алланынъ Рухуны бойле танырсыз: адамнынъ беденинде кельген Иса Месихни къабул эткен эр бир рух Алладандыр.
Месихнинъ эм яшагъаны, эм ольгенининъ макъсады – олюлернинъ ве тирилернинъ Раббиси олмакътыр.
Шунынъ ичюн сизлерге бильдирмеге истейим: Алланынъ Рухунен айткъан ич кимсе Исаны къаргъамаз. Ве Исаны Рабби деп адландырмакъ адам тек Мукъаддес Рухнен мумкюн.
Меним Адымдан бир шей сорасанъыз, оны беджереджегим, ве Баба Огълунда шерефленеджек.
Сизлер Онен Аллагъа инандынъыз. Алла Месихни олюлерден тирильтти ве Онъа шурет берди, шунынъ ичюн сиз Аллагъа инандынъыз ве Онъа умют багъладынъыз.
биз ичюн бир Алла Баба бар. Эр шей Ондандыр, ве биз О ичюн яшаймыз. Ве бир Рабби Иса Месих бар. Эр шей Онынъ ярдымынен яратылгъан, ве биз Онынъ ярдымынен яшаймыз.
Енъеджек адам беяз урба киеджек. Мен онынъ адыны яшайыш китабындан сильмем, онынъ адыны Алла Бабамнынъ ве Онынъ мелеклерининъ алдында танырым.
Мени адамларнынъ алдында таныгъан эр бир адамны Мен Коклердеки Бабамнынъ алдында таныйджам.
Алла Озь Сёзюни Исраиль огъулларына ёллап, Иса Месихнинъ ярдымынен барышыкъ илян этти. Шу Иса – эписининъ Раббисидир.
Бойледже, бутюн Исраиль халкъы буны къатты бильсин ки, Алла сизлер хачкъа мыхлагъан бу Исаны Рабби ве Месих япты!
Кёрнынъ ана-бабасы бойле дедилер, чюнки еудийлернинъ башлыкъларындан къоркъа эдилер. Еудийлернинъ башлыкълары бундан эвель, ким Исаны Месих деп таныса, синагогадан айырылсын, деген къарарны чыкъаргъан эдилер.
Шунынъ ичюн, адамларнынъ эписи Бабаны урьмет эткени киби, Огълуны да урьмет этсинлер. Огълуны урьмет этмеген адам исе Оны ёллагъан Бабаны да урьмет этмей.
Мен догъруларнынъ шурасында ве топлашувында ачыкъ юрекнен РАББИни шуретлерим!
Дюньяда чокъ алдатыджылар пейда олдылар. Олар инсан беденинде кельген Иса Месихни танымайлар. Булар – алдатыджы ве Месихнинъ душманларыдыр.
Биринджи адам ерден, топракъ тозундан пейда олды. Экинджи адам исе коктен кельди.
Ондан гъайры, башкъа халкълар да оларгъа берильген эйилик ичюн Алланы шуретлемеге имкян таптылар. Язылгъаны киби: «Шунынъ ичюн чешит тюрлю миллетлернинъ огюнде Санъа шукюрлер этеджегим, Адынъа шан йырларыны йырлайджагъым».
Тома Исагъа: – Меним Раббим ве меним Аллам! – деп джевап берди.
Шу сёзлерден сонъ Иса козьлерини кокке котерип, деди: – Эй, Баба! Вакъыт кельди. Огълунъ Сени шерефлесин деп, Огълунъны шерефле.
Бунъа бакъмадан, чокъ башлыкълар Исагъа иман эттилер. Лякин, синагогалардан айырылмасынлар деп, олар фериселер ичюн Исаны ачыкъ танымай эдилер.
Бугунь Давутнынъ Шеэринде сизинъ Къуртарыджынъыз догъды. О – Месих, Раббидир! – деди.
Онынъ куньлеринде Ехуда къуртуладжакъ, Исраиль къоркъусыз яшайджакъ. Онъа: «РАББИ бизни акълай», – айтаджакълар.
Иса онъа шойле джевап берди: – Мени севген адам сёзюмни тутаджакъ, ве Бабам оны севеджек. Биз онъа келип, онен яшайджакъмыз.
Эгер Мен Рабби ве Оджа олып, аякъларынъызны ювгъан олсам, сизге де бир-биринъизнинъ аякъларынъызны ювмакъ керек.