23 Сенинъ аджджы зеэрге толгъанынъны ве адалетсизлик зынджырына багълангъанынъны корем, – деди.
Мен сайлагъан ораза будыр: яманлыкъ бугъавларыны чыкъарынъыз, боюндырыкъ багъларыны чезинъиз, эзиетленгенлерни азатлыкъкъа йиберинъиз, эр бир боюндырыкъны йыкъынъыз.
Ярамайны озь яманлыкълары сарып аладжакъ, озь гуналарынынъ къапкъаны оны тутып багълайджакъ.
Ич биринъиз Алланынъ эйилигини ред этменъиз деп, дикъкъатлы олунъыз. Аранъызда аджджы тамыргъа ошагъан адам олмасын, ёкъса о сизге зарар кетиреджек ве чокъ адамларны арамлайджакъ.
– Сизге керчектен догърусыны айтам, – деди Иса. – Гуна япаяткъан эр бир адам гунанынъ къулудыр.
Озьлери бозукълыкънынъ къуллары олып, оларгъа азатлыкъны ваде этелер. Амма адам неден енъильсе, онынъ къулу ола.
Алла гуна япкъан мелеклерни биле аджымады, лякин оларны джеэннемнинъ къаранлыкъ зынджырларынен багълады ве суд кунюне къадар сакълады.
Бир вакъытта бизлер акъылсыз, сёз динълемеген, ёлдан урулгъан адамлар эдик. Чокъ тюрлю яман истек ве зевкъларгъа къул олып, яманлыкънен ве пахыллыкънен яшай эдик, пис олып, бир-биримизни кореджек козюмиз ёкъ эди.
Чеккен азабымны ве раатсызлыгъымны, зафра киби аджджы алымны акъылынъда тут.
мени алкъагъа алды, чевре-четиме аджджы беля къойды;
Бунынъ ичюн Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Алласы бойле дей: – Мына, Мен бу халкъкъа аджджы отларны ашатаджагъым, зеэрли сув ичмеге береджегим.
Бунынъ эписини башынъа арекетлеринъ ве япкъанларынъ тюшюрдилер. Яманлыгъынъ аджджы джеза кетирди, юрегинъни урды.
Энди мыскъылджы олманъыз, ёкъса зынджырларынъыз даа зияде агъыр оладжакъ. Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсындан эшиттим ки, бутюн ер юзю къырыладжакъ ве гъайып оладжакъ.
бойле аш онынъ ичинде, къарнында йылан зеэрине чевириледжек.
Эр бир къозгъалув ве ачув, гъазап ве къычырув, ифтира ве эр бир яманлыкъ сизден узакъ олсун.