59 Ташларнен урулгъан вакъытта, Стефан дува окъуп: – Рабби Иса, рухумны къабул эт! – деди.
Иса къатты сеснен къычырып: – Бабам! Рухумны Сенинъ къолунъа берем! – деди. Бу сёзлернен джан берди.
Сенинъ алдынъда гунамны ачтым, ич бир къабаатымны гизлемедим. «Къанунсыз япкъанларымны РАББИге ачарым», – дедим, ве Сен гунамнынъ къабаатыны багъышладынъ. Сэла
Энди даа не беклейсинъ? Еринъден тур ве, Исанынъ Адыны чагъырып, сувгъа батырылып чыкъ да, гуналарынъдан темизлен!» – деди.
Коринт шеэриндеки Алланынъ иманлылар джемиетине, Иса Месих ярдымынен эляллангъанларгъа, чагъырылгъан азизлерге ве эр ерде, эм сизде, эм бизде Раббимиз Иса Месихнинъ Адына инангъанларнынъ эписине:
Бу ерде де Сенинъ Адынъа инанып чагъыргъанларнынъ эписини якъаламакъ ичюн, баш руханийлерден рухсет алгъан, – деди.
О вакъыт Раббининъ Адыны айтып чагъыргъан эр бир адам къуртуладжакъ.
О заман РАББИнинъ Адыны айтып чагъыргъан эр кес къуртуладжакъ. Сион дагъында Ерусалимде къуртулгъанлар топланаджакъ. РАББИ айткъаны киби, сагъ къаладжакъ адамлар РАББИ чагъыргъан халкъ оладжакъ.
Оны эшиткенлер шашып: – Ерусалимде шу Адгъа инанып чагъыргъанларны къырып ташлай эди. Бу ерде де оларны якъалап, баш руханийлерге алып бармакъ ичюн, мында кельмедими? – дей эдилер.
Сонъ эки ярамай адам чыкъып, онынъ къаршысына отурды ве халкънынъ огюнде Навоткъа къаршы шаатлыкъ этип: – Навот Алланы ве падишаны яманлады, – дедилер. Навотны шеэрден чыкъарып, ташларнен урып ольдюрдилер. Бойле о, ольди.
Сонъ тоз топракътан келип, топракъкъа чевирилир, джан исе оны берген Аллагъа къайтыр.
Яшлыкънынъ истеклеринден къач. Раббини чагъыргъан бутюн адамларнен берабер темиз юректен инсафлыкъ, иман, севги ве тынчлыкъ-аманлыкъкъа ынтыл.