55 Мукъаддес Рухкъа толгъан Стефан исе кокке тикилип бакъты да, Алланынъ парылдагъан Шуретини ве Онынъ онъ тарафында тургъан Исаны корьди.
Оларнен лаф эткен сонъ, Рабби Иса кокке котерильди ве Алланынъ онъ тарафында отурды.
Огълунда Алланынъ Шурети парылдай, ве Онда Алланынъ Озю дос-догъру бутюнлей корюне. О, Озь къудретли Сёзюнен дюньядаки эр шейни бирликте багълап тура. Гуналар ичюн одеме эткен сонъ, О, юксекликтеки Юдже Алланынъ онъ тарафында ерлешти.
Къаранлыкътан ярыкъ янсын деп, буюргъан Алла бизим юреклеримизни де ярыкълатты, бизге Иса Месихнинъ юзюнде янып тургъан Озюнинъ шуретини бильдирип косьтерди.
амма онынъ сёзюндеки икметке ве Рухкъа къаршы чыкъып оламай эдилер.
О вакъыт Алланынъ хайырына ве къудретине толгъан Стефан халкъ арасында буюк бельгилер косьтере ве аджайип шейлер япа эди.
Бу теклифни бутюн джемиет бегенди, иманлары къатты олгъан ве Мукъаддес Рухкъа толгъан Стефанны, Филипни, Прохорны, Никанорны, Тимонны, Парменни ве еудий динини къабул эткен антиохиялы Николайны сайладылар.
Айткъанларымызнынъ баш фикири шудыр: бизим баш руханийимиз бар. О, коклерде Юдже Алланынъ тахтындаки онъ тарафында отура,
Эписи Мукъаддес Рухкъа толдылар ве Рух оларгъа муим шейлер айтмагъа берген къабилиетинен эджнебий тиллерде лакъырды этип башладылар.
Ешая буны айткъанда, Месихнинъ шуретини корип, Онынъ акъкъында айта эди.
Дин къардашларымыз, озьлерини яхшы тарафтан косьтерген, Мукъаддес Рух ве акъылгъа толып-ташкъан еди адамны аранъыздан сайлап алынъыз; оларны софра хызметине тайин этермиз.
Мен исе РАББИнинъ Руху къудретине, догърулыкъкъа ве джесаретке толу оладжагъым, Якъуп огъулларына – къанунсызлыгъыны, Исраильнинъ огъулларына – гуналарыны косьтереджегим.
РАББИнинъ Шурети шеэрнинъ ортасындан котерилип, шеэрнинъ куньдогъуш тарафындаки дагънынъ устюнде токътады.
РАББИнинъ Шурети Керувларнынъ устюнден котерилип, Эвнинъ босагъасына кечти. Булут Эвни толдурды, ве азбарда РАББИнинъ Шурети парылдап башлады.
Шеэр Алланынъ шуретинен нур сача, онынъ йылтырагъаны къыйметли таш, буллюр яшмагъа ошай эди.
Улу ве шуретли Алладан: «Бу Меним севимли Огълумдыр! Мен Ондан разым!» – деген сес кельгенинен, Месих Алла Бабадан урьмет ве шуретни къабул этти.
Мукъаддес Рухкъа толгъан Пётр оларгъа: – Эй, халкънынъ башлыкълары ве акъсакъаллары!
Мына, Мен барып сизге ер азырлайджагъым да, кене келип, сизни яныма алып кетеджегим. Сонъ Мен олгъан ерде сиз де оладжакъсынъыз.
РАББИнинъ Шурети Эвнинъ босагъасындан кетип, Керувларнынъ устюнде токъталды.
Мен турдым да, вадийге кеттим. О ерде РАББИнинъ Шурети, Кевар озенинде корьгеним киби, тура эди. Мен бетимнен ерге тюштим.
Сонъра адамлар ташны четке чектилер. Иса исе козьлерини кокке котерип: – Баба, Мени эшиткенинъ ичюн Санъа шукюр, – деди.