34 Мен Мысырда олгъан халкъымнынъ зулумыны корип, инъильтисини эшиттим ве оларны къуртармакъ ичюн коктен тюштим. Энди бар, Мен сени Мысыргъа ёллайджагъым, – деди.
Мен Озь истегимни дегиль, Мени ёллагъан Бабамнынъ истегини беджермек ичюн коктен тюштим.
Сен бабаларымызнынъ Мысырда чекишкенлерини корьдинъ, оларнынъ Къызыл денъизнинъ ялысында къычыргъанларыны эшиттинъ.
Сонъ халкъ инанды. Олар Исраиль огъулларына РАББИ келип, оларнынъ чеккен зулумларыны корьгенини эшиттилер. Ондан сонъ олар седждеге къапанып ибадет эттилер.
– Мен – бу Мендирим, – деди Алла Мусагъа. – Исраиль огъулларына бойле деп айт: «Мени сизге “Мен Барым” деп адландырылгъан ёллады».
– Ич бир кимсе коктен тюшмеген ве кокке чыкъмагъан, тек Инсан Огълу.
Мен сени Мысыр топракъларындан чыкъардым, къуллукъ еринден сени сатын алдым, сенинъ огюнъде Мусаны, Харунны ве Мерьемни йибердим.
РАББИ Исраильни пейгъамбернинъ ярдымынен Мысырдан чыкъарды, пейгъамбернинъ ярдымынен О, оларны къорчалай эди.
Сен коклерни яргъайдынъ, ашагъы тюшкейдинъ! Сенинъ огюнъде дагълар,
Сенинъ буюклигинъ, шан-шуретинъ, аджайип ишлеринъ акъкъында тюшюнирим!
О вакъыт Алла оларгъа къаршы къол котерди, сахрада оларны ёкъ этмеге истеди.
РАББИ оларгъа къадылар къойгъанда, РАББИ Озю къадыларнен берабер эди ве къадыларнынъ омрю бою оларны душманларындан къуртара эди, чюнки эзиет чекип, къыйналып инъильдегенлерини эшиткен РАББИ оларны аджый эди.
Мен энеджегим ве анда сеннен лакъырды этеджегим. Сенинъ устюнъдеки Рухтан алып, оларгъа береджегим. Сонъ олар халкънынъ юкюни сеннен берабер ташыйджакълар, сен бир озюнъ шу агъырлыкъны бир даа ташымайджакъсынъ.
Тюшейим де, манъа келип еткен къыямет дайын, олар тамам ойле япалармы-ёкъмы, бакъайым. Сонъ билирим.
Келинъ, тюшейик де, бири башкъасынынъ тилини анъламасын деп, анда оларнынъ тилини къарыштырайыкъ.
РАББИ, адам огъуллары къургъан шеэрге ве къуллеге бакъмакъ ичюн энди.