26 Эртеси куню Муса базыларнынъ котеклешкенлерини корьди. Оларны муаббетлештирмеге истеп: – Акъайлар, сизлер агъа-къардаш олып, не ичюн бир-биринъизнинъ джанынъызны агъыртасынъыз? – деди.
Тек озюнъизни тюшюнип, бош шурет къазанмакъ ичюн ич бир шей япманъыз, амма алчакъгонъюлли олып, башкъаларны озюнъизден юкъары сайынъыз.
Эгер сиз Месихте теселли тапсанъыз, эгер Онынъ севгиси сизни юреклендирсе, эгер Мукъаддес Рухнен сизинъ араларынъыз якъын олса, эгер сизинъ ичинъизде назик севги ве шефкъат олса,
Атылгъан джереп даваны токътатыр ве кучьлю адамларнынъ къавгъасыны чезер.
Эй, РАББИнинъ бутюн къуллары, геджелери РАББИнинъ Эвинде тургъанлар, РАББИни алгъышланъыз!
Сонъ агъа-къардашларыны йиберди, ве олар кеттилер. – Ёл бою къавгъа этменъиз, – деди оларгъа Юсуф.
Ибрам Луткъа: – Бизим арамызда ве чобанларымызнынъ арасында дава олмасын. Биз тувгъанмыз да!
Бундан сонъ Иса шегиртлерине, тез-тез къайыкъкъа отурып, гольнинъ къаршы ялысына Ондан эвель кечмеге буюрды. Озю исе адамларны йибереджек эди.
О, Алла меним ярдымымнен оларгъа къуртулыш береджегини агъа-къардашларым анълар, деп тюшюне эди. Лякин олар анъламадылар.