3 Дин къардашларымыз, озьлерини яхшы тарафтан косьтерген, Мукъаддес Рух ве акъылгъа толып-ташкъан еди адамны аранъыздан сайлап алынъыз; оларны софра хызметине тайин этермиз.
Озьлеринъизге акъыллы, анълагъан ве къабилелеринъизде белли олгъан акъайларны сайланъыз да, мен оларны сизлерге башлыкъ этип къоярым».
Бу къадын яхшы ишлеринен белли, балаларны осьтюрген, мусафирлерни къабул эткен, азизлернинъ аякъларыны ювгъан, белягъа огърагъанларгъа ярдым эткен эм де хайырлы ишлерде гъайрет косьтерген къадын олмакъ керек.
Деметрий акъкъында эр кес, акъикъатнынъ озю биле яхшы лаф эте. Биз де бунъа къошамыз, бизим шаатлыгъымыз догъру олгъаныны озюнъиз билесинъиз.
Эр бир яхшы ве мукеммель бахшыш юкъарыдан, коклердеки ярыкъларны яраткъан Бабадан келе. О, денъишип тургъан кольгеге ошамаз, ич бир вакъыт денъишмез.
Сархош олгъандже шарап ичменъиз; шу, бозукълыкъкъа алып бара. Аксине, Мукъаддес Рухкъа толунъыз,
Алдынъызгъа кельгенде, сизлер сайлагъан адамларгъа мектюплер берерим ве бахшышынъызны Ерусалимге ёлларым.
О ерде яшагъан эписи еудийлер арасында нам къазангъан, Къанунгъа коре диндар, Анания адлы бир адам бар эди.
Олар Пётргъа: – Корнелий адлы, бутюн еудий халкъы урьмет эткен, диндар, Алладан къоркъкъан бир юзбашы бар. Мукъаддес мелек онъа, сени озь эвине чагъыртып, айткъанларынъны динълемеге буюрды, – дедилер.
Оларны эльчилернинъ алдына турсатып къойдылар. Эльчилер оларнынъ башларына къолларыны къойып, дува окъудылар.
Эписи Мукъаддес Рухкъа толдылар ве Рух оларгъа муим шейлер айтмагъа берген къабилиетинен эджнебий тиллерде лакъырды этип башладылар.
Бойледже, бизлернен берабер Исанынъ тирильгенине шаат олмакъ ичюн, бизге бир адам къошулмакъ керек. Шу адам Ягъя Исаны сувгъа батырып чыкъаргъан замандан башлап, Рабби Иса арамызда яшагъан вакъытта, тап О, кокке алынгъан куньге къадар бизлернен берабер юрген адамлардан бири олсун, – деди.
Сизлерге исе «Равви» демесинлер, чюнки сизинъ бир Оджанъыз бар. Сиз бир-биринъизге – агъа-къардашсынъыз.
Бойле тертип-низамны онъа Алла тенбиелеп огрете.
Суд эткенлерге О, адалет рухуны береджек, шеэр къапуларында душманларнен дженклешкенлерге О, юрек оладжакъ.
Бири Рухнен акъыллы сёзлер айта, башкъасы айны шу Рухнен бильги даркъата.
Бу адам Листра ве Иконийде яшагъан дин къардашлары арасында яхшы нам къазангъан эди.
Оларнен шу мектюпни язып ёлладылар: «Эльчилер, акъсакъаллар ве дин къардашлары – Антиохия, Сурие ве Киликияда яшагъан миллетлерден дин къардашларына: Селям алейкум!
Дин къардашлары буны эшитип, Саулны Кайсареягъа алып кеттилер ве андан Тарс шеэрине ёлладылар.
Озюнъе бутюн халкътан къабилиетли, Алладан къоркъкъан, ачкозь олмагъан ве адалетли адамларны сайлап ал да, оларны халкънынъ устюне бинъбашы, юзбашы, эллибашы ве онбашы оларакъ къой.
Бойледже, иманлылар арасында, бу шегирт ольмейджек, деген лаф даркъалды. Амма Иса онынъ ольмейджегини айтмады. О, тек: «Эгер Мен кене кельгенимдже, онынъ яшагъаныны истесем, сенинъ ишинъ не?» – деди.
Шу куньлерде Пётр юз йигирмиге якъын дин къардашларынынъ топлашувы алдында турды да, сёзге чыкъып:
Ана шу себептен, он эки эльчи Исанынъ эписи шегиртлерини чагъырып: – Алланынъ Сёзюни огретюв ишини четке къалдырып, софрагъа хызмет этмеге бизге яхшы дегиль.
Бу теклифни бутюн джемиет бегенди, иманлары къатты олгъан ве Мукъаддес Рухкъа толгъан Стефанны, Филипни, Прохорны, Никанорны, Тимонны, Парменни ве еудий динини къабул эткен антиохиялы Николайны сайладылар.
О ерде базы дин къардашларымызны таптыкъ. Оларнынъ риджасынен разы олып, анда еди кунь мусафир олдыкъ. Сонъ Римге етип кельдик.