23 – Биз зинданны буюк мукъайтлыкънен килитленген ве къаравулларны къапулар алдында тургъан алда корьдик. Амма ачып бакъкъанымызда, ичинде ич кимсени тапмадыкъ, – деген хаберни бердилер.
РАББИден къоркъунъыз, эй, Онынъ азизлери! Ондан къоркъкъан адам ич мухтадж олмаз.
Коклерде Отургъан куледжек, Рабби оларны масхара этеджек.
Лякин гедже зинданнынъ къапуларыны Раббининъ мелеги ачты, эльчилерни тышарыгъа чыкъарды.
О вакъыт олар, Исагъа атмакъ ичюн къолларына таш алдылар. Лякин Иса гизленип, Сарайдан чыкъты.
Рабби буюрмаса, адам бир шей айтып, беджерирми?
Адамларнынъ икмети, анълайышы, насиаты – РАББИнинъ огюнде бош шей.
Лякин хызметчилер барып, зинданда оларны тапмайып, къайтып кельдилер ве:
Сарайнынъ къаравул башы ве баш руханийлер бу сёзлерни эшитип, шу вакъианынъ манасыны анъламайып, шаштылар.