14 Раббиге иман эткенлернинъ исе, эркек ве къадынларнынъ сайысы эп арта эди.
ве Аллагъа шукюр эте эдилер. Оларны бутюн халкъ севе эди. Алла кунь сайын иманлылар сырасына къуртарылгъанларны къоша эди.
Шимди не еудий бар не юнан, не къул бар не азат, не эркек бар не къадын. Иса Месихте сиз эпинъиз – бирсинъиз.
Бу Ёлнынъ тарафдарларыны – акъаймы, къадынмы демей, эписини багълап зиндангъа ташлай, ольгендже айдай эдим.
Бу адисе бутюн Яффагъа белли олды, ве чокъ адамлар Исагъа инанып, имангъа кельдилер.
Лидда ве Шарон шеэрлеринде яшагъанларнынъ эписи о адамнынъ алыны корьдилер де, Исаны Раббимиз деп таныдылар ве имангъа кельдилер.
О вакъыт, Еудие, Галилея ве Самариеде иманлылар джемиети ичюн тынчлыкъ девири кельди. Иманлылар Раббиден къоркъып, иманда къавийлешип яшай эди. Мукъаддес Рухнынъ ярдымынен оларнынъ сайысы эп арта эди.
Дамаск шеэриндеки синагогалар ичюн мектюплерни сорады. «Ёл» адлангъан огретювнинъ изинден баргъан кимни тапса, акъай я да къадын олгъанына бакъмайып, оларны якъалап, Ерусалимге кетирмек ниетинде эди.
Лякин Филип Алланынъ Падишалыгъы ве Иса Месих акъкъындаки Къуванчлы Хаберни кетиргенде, акъайлар ве къадынлар онынъ сёзюне инанды ве сувгъа батырылып чыкътылар.
Саул исе иманлылар топлашувыны тар-мар эте башлады. Эв-эвден юрип, акъаймы, къадынмы, эписини сюйреклеп зиндангъа ташлай эди.
Алланынъ Сёзю даркъатылгъан сайын, Ерусалимде Исанынъ шегиртлерининъ сайысы эп арта эди. Руханийлернинъ де чокълары имангъа бойсундылар.
Хаберни эшиткенлернинъ чокълары исе иман эттилер, ве бу адамларнынъ сайысы беш бинъге якъын олды.
Бойледже, онынъ сёзюни ачыкъ гонъюльден къабул эткенлер сувгъа батырылып чыкътылар. Шу куню учь бинъге якъын джан иманлыларгъа къошулды.
Меним акъкъымда бойле дейджеклер: «Адалет ве кучь тек РАББИдедир!» Онъа къаршы душманлыкъ эткен эр кес Онъа келеджек ве утанаджакъ.
Единджи айнынъ биринджи куню Узеир руханий акъайларнынъ, апайларнынъ ве анълап оладжакъ эр кеснинъ топлашувына Къанунны кетирди
Узеир дува окъуды, агълай-агълай тёвбе этти, агълады, Алланынъ Эви огюнде ерге йыкъылды. Шу вакъытта онынъ янында чокътан-чокъ исраиллилер джемааты топланды, акъайлар, апайлар, балалар да кельди. Олар окюр-окюр агълай эдилер.
ве бутюн халкъкъа: исраиллилернинъ эм акъайына, эм апайына – эр бирине бирер отьмек, басылгъан хурма ве юзюм къурусы даркъатты. Сонъ эр кес озь эвине къайтты.
Акъайларнен апайлар келип, юреклеринден къопкъан тюрлю алтын шейлерни: инелер, купелер, юзюклер ве боюнджакъларны кетирдилер. Эр кес РАББИге багъышлап алтын кетирди.
О, Мукъаддес Рухкъа ве имангъа толгъан, мераметли адам эди, ве халкънынъ баягъы къысмы Раббиге къошулды.
Месихнен Белиар арасында насыл разылыкъ ола биле? Иманлынен имансыз арасында насыл бирлик олмакъ мумкюн?