8 О атылып турды да, юре башлады. Аллагъа шукюр этип, къувангъанындан секире-секире, оларнен Сарайгъа кирди.
О, къатты сеснен: – Аякъ устюне догъру тур! – деди. Шу ань о адам еринден атылып турды да, юре башлады.
О заман топал, сыгъын киби, сычрайджакъ, тильсизлер йырлап башлайджакъ; сахрада сувлар фышкъыраджакъ, къуру чёльде чокъракълар акъаджакъ.
О куню къуванынъыз ве шенъленинъиз! Сизни коклерде буюк мукяфат беклей! Бу адамларнынъ баба-деделери исе пейгъамберлерге де бойле япкъанлар.
Сонъ Иса о адамны Алланынъ Сарайында тапты. – Мына, сен сагъ олдынъ. Энди гуна япма, ёкъса санъа даа да бетер шей оладжакъ, – деди онъа.
Шу ань кёрнынъ козьлери коре башлады. О, Алланы алгъышлап, Исанынъ пешинден кетти. Буны корьген бутюн халкъ Аллагъа шукюрлер этти.
онынъ онъ къолуны тутып, аякъ устюне турсатты. Сакъатнынъ табанларынен балдырлары бирден къавийлештилер.
Буны айткъанынен, ичинде арам рух олгъан адам оларнынъ устюне атылып, бир-бирининъ артындан эписини енъди. Олар чыплакъ ве яралы олып, о эвден къачып къуртулдылар.