2 Анда анадан догъма юрип оламагъан бир адам бар эди. Оны, Сарайгъа киреяткъанлардан садакъа тилемек ичюн, эр кунь Сарайнынъ Гузель адлы къапусы янына кетирип къоя эдилер.
Листра шеэринде бир сакъат адам бар эди. Онынъ аякълары догъма сакъат олып, омрюнде юрмеген.
Къомшулары ве эвельден онынъ кёр олып тиленгенини корьген адамлар: – Бу, анавы тиленип отургъан кёр адам дегильми? – деп сорадылар.
Зенгиннинъ араба къапусы огюнде, бутюн тенини къотур къаплагъан Лазар адлы бир фукъаре ята экен.
О манъа бойле деди: «Корнелий! Алла дуваларынъны эшитти, сен берген садакъаларынъ Алланынъ акъылына кельди.
Иса Ерихон шеэрине келеяткъанда, бир кёр адам ёл кенарында отурып садакъа сорай эди.
Корнелий мелекке къоркъунен бакъып: – Не, Эфендим? – деп сорады. Мелек онъа: – Сенинъ дуваларынъ ве берген садакъаларынъ Алланынъ акъылына кельди.
Аджайип шей нетиджесинде тедавийленген адамнынъ яшы къыркътан кечкен эди.
Сарайнынъ «Гузель» деген къапусы янында садакъа тилеп отургъан адамнынъ озю олгъаныны анълагъан сонъ, онен олгъан шейни корип, эписи тааджипленди ве пек шашып къалдылар.