14 Адам ольдюрген джинаетчининъ афу этильмесини сорап, Мукъаддес ве Инсафлы Олгъанындан ред эттинъиз.
– Эй, назаретли Иса, Сен бизден не истейсинъ? Бизни гъайып этмек ичюн кельдинъми? Мен Сенинъ ким олгъанынъны билем! Сен Алланынъ Азизисинъ! – деп къычырды о.
Бабаларынъыз пейгъамберлерден къайсы бирисини къувмадылар? Олар Инсафлы Олгъаннынъ келеджегини хабер эткенлерни ольдюрдилер. Сизлер де энди Оны саткъан ве ольдюрген адамлар олдынъыз!
Месих де бир кере гуналарымыз ичюн азап чекти. Сизни Аллагъа якъынлаштырмакъ ичюн, инсафлы олгъан инсафсызлар ичюн къыйналды. Онынъ бедени ольдюрильди, Рухнынъ ярдымынен исе О, тирильди.
Эм акъикъатен, Ироднен Понтий Пилат бу шеэрде Исраиль халкъынен ве башкъа миллетлернен берабер, Сен Месих деп тайинлеген азиз къулунъ Исагъа къаршы бирликте чыкътылар,
Сиз къабаатсыз адамны къабаатлап ольдюрдинъиз, о, исе сизлерге къаршы чыкъмады.
О манъа: «Сени бабаларымызнынъ Алласы сайлады. Сен, Онынъ истегенини билип ве Инсафлы Олгъанны корип, Онынъ сесини эшитип,
Эй, Сион къызы, чокъ къуван! Къуванчтан къычыр, эй, Ерусалим къызы! Мына, сенинъ падишанъ санъа келе! О, къабаатсыз. О, къуртарув бере. О, алчакъгонъюлли, эшек устюнде, эшек баласы устюнде отура!
Филадельфиядаки иманлылар джемиетининъ мелегине яз: «Мукъаддес ве Акъикъий, Давутнынъ анахтарына Сабы олгъан шойле дей (О, ачкъаныны ич кимсе къапатып оламай; О, къапаткъаныны ич кимсе ачып оламай):
Балаларым, бу шейлерни, сиз гуна япманъыз деп, язам. Амма бириси гуна япкъан олса, Бабанынъ алдында Къорчалайыджымыз бар – адалетли Иса Месихтир.
Месихнинъ ярдымынен Алланынъ огюнде инсафлы сайылайыкъ деп, Алла гуна бильмеген Месихни гуналарымыз ичюн къурбан оларакъ кетирди.
Сен джанымны олюлер дюньясында ташлап кетмезсинъ, Азизинъе чюрюп ёкъ олмагъа ёл бермезсинъ.
Олар сорап тургъан, адам ольдюргени ичюн зиндангъа атылгъан исьянджыны азатлыкъкъа чыкъарды, Исаны исе оларнынъ элине берди.
Мелек онъа: – Санъа Мукъаддес Рух энеджек, сени Юдже Алланынъ къудрети къаплайджакъ. Шунынъ ичюн сенден догъаджакъ Бала азиз оладжакъ, Оны «Алланынъ Огълу» деп адландыраджакълар.
Баш руханийлер исе, Онынъ ерине Бараббаны азат эткенини талап этинъ деп, халкъны къозгъалдылар.
О вакъыт Барабба ве башкъа исьянджылар зинданда отура эди. Олар исьян котерип, бир адам ольдюргенлер.
Оларнынъ юрегини ягъ баскъан, агъызлары къопайып макътаналар.
Баш руханийлер ве акъсакъаллар халкъны къандырдылар, ве халкъ Бараббаны азат этмесини ве Исаны ольдюрильмесини талап эттилер.
Инсафлыкъ акъкъында, чюнки Мен Бабагъа кетеятам, ве сиз Мени энди корьмейджексиз.
Лякин олар кене къычырып: – Оны дегиль, Бараббаны азат эт! – дедилер. Барабба исе айдут эди.
– Бу ад эсасында огретменъиз, деп, сизлерге къаттыдан ясакъ этмеген эдикми? Бунъа бакъмадан, огретювинъизнен бутюн Ерусалимни толдурдынъыз ве о адамнынъ къаныны бизим бойнумызгъа юклемеге истейсиз, – деди.
Онда олюмге ляйыкъ ич бир къабаатны тапмайып, Пилаттан Оны ольдюрильмесини истедилер.