11 Тедавийленген адам Пётрнен Юханнынъ артындан къалмагъаны ичюн, бутюн тааджипленген халкъ оларнынъ янына, Сулейманнынъ Эйванына чапып кельди.
Халкъ арасында эльчилернинъ къолларынен чокъ аджайип шейлер ве бельгилер яратыла эди. Эписи иманлылар бир-биринен разы олып, Сулейманнынъ Эйванында топлаша эдилер.
Иса Сарайда Сулейманнынъ Эйванында айланып юре эди.
Джинлерден къуртулгъан адам Исанынъ янында къалмакъ ичюн Ондан разылыкъ сорады. Лякин Иса оны ёллап:
Бу шамата чыкъкъанда, чокъ адам топлашты. Эр бири озь тилинде лакъырды эткенини эшитип, шаштылар.
Иса Пётрнен Юханны ёллап: – Барынъыз да, бизге Песах ашыны азырланъыз, – деди.
– Не ичюн сен РАББИнинъ Адындан пейгъамберлик этип, бу Эв Шило дайын оладжагъыны ве бу шеэр харап ве адамсыз къаладжагъыны айтасынъ?» Бутюн халкъ РАББИнинъ Эвинде Йирмеянынъ къаршысында топланды.
Сарайгъа кирип келеяткъан Пётр ве Юханны корьгенинен, сакъат олардан да садакъа истеди.
Пётрнен Юхан онъа козьлерини тиктилер. – Бизлерге бакъ! – деди Пётр.
Пётр буны корип, халкъкъа деди: – Эй, Исраиль акъайлары! Не ичюн бунъа тааджиплендинъиз? Бизлерге ойле бакъасыз ки, санки биз о адамгъа юрмеге къабилиетини озь къудретимиз я да диндарлыгъымызнен бердик.