4 Павелнинъ къолуна йылан асылгъаныны корьген ерлилер бири-бирине: «Бу адам къатиль, гъалиба. Денъизден къуртулса да, адалет алласы оны тири къалдырмайджакъ!» – дедилер.
Я анавы он секиз адамнынъ устюне Силоам шеэриндеки къулле йыкъылып, ольдюргени? Сиз оларны Ерусалимде яшагъан эписи адамлардан даа къабаатлы деп тюшюнесизми?
Иса адамларгъа джевап берип: – Сиз, эписи башкъа галилеялылардан бу адамлар гуналы олгъаны ичюн оларнен бойле шей олды, деп тюшюнесизми?
Павел исе ич бир зарар корьмейип, йыланны атешке силькип ташлады.
Ерли халкъ бизге адеттен тыш инсаниетлик косьтерди. Ягъмур ягъып сувукъ олгъаны ичюн, олар атеш якъып, эпимизни къабул эттилер.
Корюнишине коре суд этменъиз, лякин адалетли суд этинъиз, – деди.
Бойледже, инсафлы адам Хабильнинъ къанындан башлап, Алланынъ Сарайы ве къурбан ери арасында сизлер ольдюрген Берекиянынъ огълу Зекъарьянынъ къанынадже ер юзюнде тёкюльген бутюн гунасыз адамларнынъ къаны сизинъ бойнунъызда!
Кийик айванлар, шакъалларнен девекъушулар Мени шуретлейджек. Сайлагъан халкъымны сувармакъ ичюн, сахрада сув, бакъымсыз ерлерде озенлер акъызаджагъым.
Амма къоркъакъ, имансыз, игренч, адамларны ольдюрген, ороспу, джады, путперест ве бутюн яланджыларнынъ къысмети – атеш ве кукюрт янгъан гольдедир. Бу, экинджи олюмдир.
Бутюн халкъ бунъа джевап берип: – Онынъ къаны бизим ве балаларымызнынъ башында олсун! – деди.
Тантаналы шеэр, гъамсыз шеэр, озь ичинде: «Мен барым, меним киби башкъасы ёкъ», – деген шеэр бойле харабеге чевириледжек. Бу шеэр къоркъунчлы харабе олды, кийик айванларнынъ къобасына чевирильди! Янындан кечкен эр бири сызгъырып, къолуны саллайджакъ.
Бакъынъыз! Ер юзюнде яшагъанларны, акъсыз ишлери ичюн джезаламагъа Озь мескенинден РАББИ чыкъа. Топракъ тёкюльген къанны ачып, ольдюрильгенлерни энди сакъламайджакъ.
Адам къаныны тёккен адам ольгендже къачып юреджектир, онъа кимсе ярдым этмесин.
РАББИ-Тааля яраткъан бутюн тарла айванларындан энъ айнеджи йылан эди. Йылан апайдан: – Бу багъчанынъ бир тюрлю махсулыны ашамагъа Алла сизге разылыкъ бермегени догърумы? – деп сорады.
Павел бир къучакъ пытакъ топлап, атешнинъ устюне къойгъанда, онынъ къолуна янгъындан къачаяткъан бир зеэрли йылан сарылып къалды.