13 Енгиль дженюбий ель эсип башлагъанда, гемиджилер, беклегенлерине иришкенини тюшюнип, ленгер котерип, ёлгъа чыкътылар, Крит ялысындан чокъ узакълашмайып кете башладылар.
Дженюп ели эскен вакъытта сиз: «Сыджакъ оладжакъ», – дейсиз, ве ойле ола.
– Уян, эй, шималь ели, сен де кель, эй, дженюп ели! Багъчама эс де, онынъ гузель къокъуларыны сач. Севгилим багъчасына кельсин, татлы мейваларыны ашасын!
Дженюптен ель кельгенде ве ер юзюни тынчландыргъанда, санъа да урбаларынъда сыджакъ ола.
еудийлер ве еудий динини къабул эткенлер, критлилер ве араплар олып, биз тиллеримизде Алланынъ буюк ишлери акъкъында айткъанларыны эшитемиз, – дедилер.
Ялыдан узакъкъа кетмейип, зорнен «Гузель Лиманлар» деген ерге кельдик. Ласая шеэри бу ерге пек якъын эди.
Лиман къышны кечирмеге келишмегени ичюн, чокъусы ёлджулар о ерден тездже денъизге чыкъып, мумкюн олса, Критнинъ Фойникс лиманына барып, къышны анда кечирмеге истедилер. Фойникс дженюбий-гъарп ве шималий-гъарп тарафларда ачылгъан эди.
Гемидекилер чокътан берли аш ашамагъанлары себебинден, Павел оларнынъ ортасында турып: – Акъайлар! Мени динълеп Криттен кетмеген олсакъ, геми бозулмаз, юкюнъиз джоюлмаз эди.
Мен сени Крит адасында къалдырдым, чюнки санъа буюргъаныма коре, къалгъан ишлерни битиреджегинъни ве эр бир шеэрде акъсакъалларны тайин этеджегинъни истедим.
Оларнынъ бир пейгъамбери озю: «Критлилер эр вакъыт яланджы, яман джанаварлар, тенбель ачкозьлердир», – деген.