9 Догърусы, озюм де назаретли Исагъа къаршы къолумдан кельгенини япмакъ керек, деп тюшюне эдим.
Мен эвельден Оны яманлагъан, залым, джан агъырткъан адам эдим. Лякин манъа мерамет костерильди, чюнки буны бильгисизликтен ве имансызлыкътан япа эдим.
Мен: «Я Рабби, Сен ким оласынъ?» – деп сорагъанда, О: «Мен сен айдагъан назаретли Иса олам», – деп джевап берди.
Буюк гъайретнен мен месихчилерни къувалай эдим, Къанун талап эткен инсафлыкъкъа коре къабаатсыз эдим.
Мен шаатым: олар Аллагъа хызмет этмеге пек истейлер, амма догъру бильгини анъламайлар.
Биз бу адамны беля кетириджи деп саямыз. Мына о, назаретлилер фыркъасынынъ башлыкъларындан бири олып, дюньянынъ бутюн еудийлерини аякъкъа турсата.
Лякин Павел джевап берип: – Не япасыз? Не ичюн агълап, юрегимни парчалайсыз? Мен Ерусалимге барып тек эсир олмагъа дегиль, Рабби Иса ичюн ольмеге биле азырым, – деди.
Меним Адым ичюн онъа не къадар азап чекмек керек олгъаныны косьтереджем, – деди.
Пётр онъа: – Менде кумюш ве алтын ёкъ, амма санъа озюмде олгъаныны берем: назаретли Иса Месихнинъ Адындан санъа айтам: еринъден турып юр! – деди де,
Адамлар сизге бунынъ эписини Меним Адым ичюн япаджакълар, чюнки Мени Ёллагъанны бильмейлер.
Амма, дин къардашларым, сизлер, башлыкъларынъыз киби, бу ишни бильмегенинъизден япкъанынъызны билем.
Саул, Раббининъ шегиртлерине олюм джезасыны истеп, ачувнен нефес алып эп юре эди. Баш руханийнинъ алдына барып,
– Мен еудий акъайым. Киликиянынъ Тарс шеэринде догъдым, мында Гъамалиэлнинъ янында тербиелендим. Баба-деделеримизнинъ Къануны эсасында джиддий тербиеленип, бугунь бу ерде топлашкъан эпинъиз киби мен де Алланынъ истегенини гъайретнен беджермеге истей эдим.
Бу Ёлнынъ тарафдарларыны – акъаймы, къадынмы демей, эписини багълап зиндангъа ташлай, ольгендже айдай эдим.
Шеэр сакинлери Ёашкъа бойле дедилер: – Огълунъны бизге бер, о ольмек керек. О, Баал ичюн къурбан ерини бозды, янында тургъан Ашера дирегини йыкътырды.