Учь куньден сонъ Павел бир ерге еудийлернинъ энъ сайгъылы адамларыны чагъырды. Олар топлашкъанда, о: – Дин къардашларымыз! Мен халкъымызгъа ве бабаларымызнынъ адетлерине къаршы ич бир шей япмасам да, мабюс олып, Ерусалимде римлилернинъ къолуна берильдим.
Олар джевап берип: – Сенинъ акъкъынъда Еудиеден ич бир мектюп алмадыкъ, о ерден кельген дин къардашларымыз да бизге ич бир хабер я да яман сёз айтмады.
Павел онъа: – Мен императорнынъ къады курсюси огюнде турам, мени мында укюм этмек керек. Мен еудийлерге ич бир акъсызлыкъ япмагъанымны озюнъ де яхшы билесинъ.