35 Павел энди мердивенге еткенде, адамларнынъ ачувы пек кучьлю олгъаны себебинден, аскерлер оны котерип бардылар.
Бинъбашы разылыкъ берген сонъ, Павел мердивенде турып, халкъны тынчландырмакъ ичюн къолуны котерди. Терен бир сюкюнет олгъанда, еудийлернинъ тилинде лаф этип башлады:
Мемлекет ороспулыкъкъа толу, къаргъыш ичюн окюр-окюр агълай, чёль отлакълары къуруды. Олар яманлыкъ япмагъа ниетленелер, яланда кучь тапалар.
Мени душманларымдан къуртар, эй, Аллам! Манъа къаршы чыкъкъанлардан мени къорчала!
Сен меним долашкъанымны эсапкъа алгъансынъ; козьяшларымны Озь мешин торбанъа къой; олар Сенинъ китабынъда язылгъан дегильми?
Сонъ юзюмджиге: «Мен учь йыл девамында мында келип, бу инджирнинъ устюнде мейва къыдырам, лякин оны тапмайым. Оны кесип ташла, топракънынъ кучюни не ичюн алсын?» – дей.