17 Ерусалимге кельгенимизде, дин къардашларымыз бизни ачыкъ чырайнен къабул эттилер.
Ерусалимге кельгенде, иманлылар топлашувынынъ, эльчилер ве акъсакъалларнынъ тарафындан къабул этильдилер, озьлеринен берабер Алланынъ япкъан бутюн ишлерини оларгъа бильдирдилер.
Месих сизлерни къабул эткени киби, сизлер де бири-биринъизни къабул этинъиз ве бойле этип, Алланы шуретленъиз.
Тир шеэринден кетип, денъиздеки сеяатымызны девам эттик ве Птолемай шеэрине етип кельдик. О ердеки дин къардашларымызгъа барып, оларда бир кунь отурдыкъ.
Шу куньлерде Пётр юз йигирмиге якъын дин къардашларынынъ топлашувы алдында турды да, сёзге чыкъып: