20 Раббининъ улу ве шанлы куню кельмезден эвель, кунеш къаранлыкъ оладжакъ, ай къан киби оладжакъ.
Раббининъ куню, хырсыз киби, апансыздан келеджек. Шу куню кок гудюрдеп, гъайып оладжакъ, дюньянынъ эсас шейлери янып ирип кетеджеклер, ер ве ер юзюнде япылгъан эр бир шей ачыладжакъ.
– О куню, – дей РАББИ-ТААЛЯ, – уйледе кунешни батыраджагъым, купе-куньдюз ер юзюни къарартаджагъым.
Бирден шу куньлернинъ буюк мусибетинден сонъ «Кунеш къара оладжакъ, ай да ярыкъ бермейджек. Йылдызлар коктен тюшеджеклер ве коклердеки кучьлер сарсыладжакълар».
Озьлеринъиз яхшы билесинъиз ки, Раббининъ куню, гедже хырсыз киби, келеджек.
РАББИнинъ буюк ве къоркъунчлы куню кельмезден эвель, Мен сизге Ильяс пейгъамберни ёллайджагъым.
Сионда бору чалынъыз, азиз дагъымда телюке сигналыны беринъиз. Топракъта яшагъан эр кес къоркъудан титресин, РАББИнинъ куню келеята, энди о якъындыр.
Айны шу Сёз шимдики ерни ве коклерни джеза кунюнедже, имансыз адамларнынъ ёкъ олувы кунюнедже атеш ичюн сакълап къалдыра.
Кунеш, ай ве йылдызларда бельгилер пейда оладжакълар. Денъиз ве буюк далгъалар шувулдагъаныны эшитип, ер юзюндеки халкълар гъам-къасеветленип чаресизликке тюшеджеклер.
Шу куньлерде, шу буюк мусибеттен сонъ «Кунеш къара оладжакъ, ай да ярыкъ бермейджек.
Укюм чыкъарылгъан вадийинде – адам сюрюлери, РАББИнинъ куню укюм чыкъарыладжакъ ерге якъынлашты!
Дёртюнджи мелек озь пиаласыны кунеш устюне тёкти, ве кунешке адамларны атешнен якъмакъ къудрети берильди.
Къозу алтынджы печатны бозгъанда, бакъсам, буюк зельзеле олды. Кунеш къара гедже киби къарарды, ай исе бутюнлей къан тюсте олды.
бу адамны Шейтангъа бермек керексинъиз. Онынъ бедени гъайып олсун, руху исе Раббининъ кунюнде къуртулсын.
Уйледен башлап саат учьке къадар бутюн дюньяны къаранлыкъ басты.
Мен мемлекетке бакътым, о, бакъымсыз ве боштыр; кокке бакътым, ярыкъ ёкътыр.
О куню РАББИ джезалай, о йылы Сион давасы ичюн халкъларнынъ акъларыны бере.
Ай арланаджакъ, кунеш утанаджакъ. Ордуларнынъ РАББИси Сион дагъында ве Ерусалимде падишалыкъ этеджек, акъсакъаллар Онынъ шуретини кореджек.
Эр тутулгъан окънен тешиледжек, къолгъа эр тюшкен къылычнен ольдюриледжек.
Мына, РАББИнинъ куню келе! Къоркъунчлы, гъазапкъа ве шиддетли ачувгъа толу куньдир! Ер юзю сахрагъа чевириледжек, анда яшагъан эписи гуналылар ёкъ этиледжек.
Коктеки йылдызлар, Орион ве онынъ йылдызлары нуруны бермейджеклер; кунеш догъгъанда сёнеджек, ай да озь ярыгъынен ярыкълатмайджакъ.
Кунешни къаранлыкъ къаплайджакъ, ай къангъа бояланаджакъ. Ве ондан сонъ РАББИнинъ буюк ве къоркъунчлы куню келеджек.
Юкъарыда кокте аджайип шейлер япаджагъым, ашагъыда ер юзюнде бельгилер береджегим, къан, атеш ве къою думан киби тютюн ёллайджагъым.
О вакъыт Раббининъ Адыны айтып чагъыргъан эр бир адам къуртуладжакъ.