33 Еудийлернинъ теклифине коре, халкънынъ ичинден Эскендер деген бир адамны огге сюрдилер. Эскендер къолунен бир шейлер косьтерип, халкънынъ огюнде озюни къорчаламагъа истеди.
Пётр оларны тынчландырып, къолуны котерди ве Рабби оны зиндандан насыл чыкъаргъаныны айтып берди. Сонъ: – Буларны Якъупкъа ве башкъа дин къардашларгъа бильдиринъиз! – деп, о ерден чыкъты да, башкъа ерге кетти.
Бакъырджы Эскендер манъа чокъ яманлыкъ этти. Рабби онъа япкъанларына ляйыкъ олгъан джезасыны берсин.
Хименай ве Эскендер оларнынъ арасында. Алланы яманламамагъа огретсинлер деп, мен оларны Шейтангъа бердим.
Меним эпинъиз акъкъынъызда бойле тюшюнгеним догърудыр, чюнки сизлер меним юрегимдесиз, ве мен зинданда олгъанда, Къуванчлы Хаберни къорчалагъанда ве оны тасдыкъ эткенимде, эр биринъиз меннен берабер эйилик саиби оласынъыз.
Аким Павелге сёзге чыкъмакъ ичюн ишарет этти. О вакъыт Павел бойле деди: – Сен чокъ йыллардан берли бу халкъны махкеме эткенинъ ичюн, мен озь ишимни эминликнен къорчалайджам.
Бинъбашы разылыкъ берген сонъ, Павел мердивенде турып, халкъны тынчландырмакъ ичюн къолуны котерди. Терен бир сюкюнет олгъанда, еудийлернинъ тилинде лаф этип башлады:
Павел аякъ устюне турды ве, къолуны котерип, деди: – Эй, Исраиль акъайлары ве Алладан къоркъкъанлар, динъленъиз!
Сонъ Зекъарья чыкъты, лякин лаф этип оламай эди. Халкъ о анда руя корьгенини анълады. Зекъарья оларгъа къолларынен ишаретлер эте, озю исе тильсиз олып къала эди.
Лякин халкъ онынъ еудий олгъаныны билип, эписи бир агъыздан эки саат девамында: – Эфеснинъ Артемиси улудыр! – деп къычыра эдилер.