25 Онынъ, инсан къолларынен хызмет этилип япылгъан ич бир шейге мухтаджы ёкъ. О, Озю эписине аят, нефес ве эр бир шейни бере.
РАББИ-Тааля топракъ тозундан адамны яратып, бурнунынъ тешиклерине яшайыш нефесини уфюрип киргизди, ве адам тири джан олды.
Ким Аллагъа бир шей берген? Кимге Алла къайтармакъ борджлудыр?
Биз Онынъ ярдымынен яшаймыз, арекет этемиз, бармыз. Шаирлеринъизден базылары да айткъаны киби: «Биз Онынъ эвлятларымыздыр».
Коклерни яраткъан ве джайгъан, ерни ве анда булунгъан эписи шейлерни ясагъан, дюньядаки адамларгъа нефес берген, устюнде юргенлерге джан берген РАББИ-Тааля бойле дей:
Мени Алланынъ Руху яратты, Къудретлининъ нефеси манъа омюр берди.
– Адам Аллагъа файда кетирип олурмы? Акъыллы адам биле тек озюне файда кетире.
Бу дюньядаки зенгин адамларгъа буны буюр: олар гъурурланмасын, келип-кеткен зенгинликке дегиль, Аллагъа умют багъласынлар. О, бизге эр шейни бизим кейфленювимиз ичюн бол-бол бере.
Мен сагъ олып, нефес алгъаныма къадар, ичимде Алла берген яшайыш руху олгъанына къадар,
Исраиль акъкъында РАББИнинъ пейгъамберлик сёзю. Коклерни керген, ер юзюнинъ темелини къойгъан, адамнынъ ичиндеки рухны яраткъан РАББИ бойле дей:
Озюнъ мени суд эт, Сенинъ козьлеринъ акъикъаткъа бакъсын!
Эр яраткъанынынъ омюри, эр бир адамнынъ джаны Онынъ къолундадыр.
Озюни эр вакъыт акъылларына кетире эди. Коктен ягъмур ягъдырып, берекетли заманлар бере, тенинъизни аш-сувнен, юреклеринъизни къуванчнен толдурып, сизлерге эйилик япа эди, – деп къычырдылар.
– Сизлер барып: «Мен къурбан истемейим, мерамет истейим», – деген сёзлернинъ манасыны анъламагъа тырышынъыз. Мен инсафлы адамларны дегиль, гуналыларны чагъырмагъа кельдим.
Ана ондан сонъ Коклердеки Бабанъызнынъ огъуллары олурсынъыз. О, Озь кунешине эмир эте, ве кунеш эм яхшы адамлар, эм яман адамлар устюне догъа. Алла инсафлылар ве инсафсызлар устюне ягъмур ягъдыра.
Дава этеджегим эбедий дегиль, ачувланаджагъым эр вакъыткъа дегильдир. Ойле олса, Мен яраткъан эр джан ве эр рух такъаттан кесилир эди.
Эгер О, юрегинде истеп, Рухуны ве омюр берген нефесини арткъа алса,
– РАББИ, эр джанлы шейге рухуны берген Алла бу джемааткъа бир башлыкъ къойсун,
Олар бетлеринен ерге тюшип, бойле ялвардылар: – Алла, эр джанлы шейге рухуны берген Алла! Бир адам гуна къазанды, Сен исе бутюн джемааткъа къаршы ачувланасынъмы?
Алланъ олгъан РАББИни сев, Оны динъле, Онъа япыш. О, санъа яшайыш ве узун куньлерни, Ибраим, Исхакъ ве Якъуп деделеринъе бермеге ант эткен топракъта яшамагъа имкяныны бере.
Цидкия падиша Йирмеягъа: – Бизге омюр берген РАББИнинъ огюнде ант этем! Сени ольдюрмем, джанынъны къыдыргъан адамларнынъ къолуна сени бермем, – деп гизлиден ант этти.